28
Trochę ciekawostek – na weekend (czego to ludzie nie wymyślą ...
T³um ludzki mija³ budynki stacyjne i kierowa³ siê w stronê miasteczka, którego murowane i drewniane domki widaæ by³o niezbyt daleko. Cezary szed³ równie¿ do tego miasta. Po udrêce, zgnieceniu i braku powietrza w przedzia³ach poci±gu, oddycha³ teraz powietrzem szerokim, olbrzymim. Wyci±ga³ rêce do tego szerokiego powietrza, do ziemi nieznanej, jakby wolno¶æ swoj± obejmowa³ w posiadanie. Mija³ ohydne budynki, stawiane, jak to mówi±, psim swêdem, z najtañszego materia³u, kryte pap±, któr± wiatr poobdziera³, a zimowe pluty podziurawi³y doszczêtnie. Chc±c ca³e to oppidum obj±æ jednym spojrzeniem, wyszed³ za ostatnie domostwo.
Przep³ywa³a tam rzeczka, w stromych brzegach wij±ca siê w¶ród niziny. ¦niegi ju¿ staja³y i pierwsza trawka, szczyk rzadki, bladozielony, rozpo¶cieraæ siê poczyna³a nad bystr± wod±. Po tej to ledwie widocznej runi tañczyli na bosaka ch³opcy-nêdzarze przygrywaj±c sobie na ustnej harmonijce. Bose ich stopy miga³y nad b³otem, które ju¿ zdo³a³y ubiæ na dogodne do tañca klepisko. Przedwio¶nie zdmuchnê³o ju¿ z dachów bud najbli¿szych lód i ¶nieg - ogrza³o ju¿ naturalnym powiewem po³udnia wnêtrza, które d³uga i ciê¿ka zima, wróg biedaków, przejmowa³a ¶mierciono¶nym tchnieniem. Pourywane rynny, dziurawe dachy, sple¶nia³e ¶ciany kry³a ju¿ ta nie¶miertelna artystka, wiosenka nadchodz±ca, poz³ot± i posrebrzeniem, zieleni± i sp³owia³o¶ci±, barwami swymi, które rozpo¶ciera nad ¶wiatem. Usi³owa³a os³oniæ nik³ymi swymi kolory to wstrêtne widowisko, które na jej tle pe³nym wieczy¶cie nie¶miertelnego piêkna ludzie rozpostarli: miasteczko polsko-¿ydowskie. Cezary patrza³ posêpnymi oczyma na grz±skie uliczki, pe³ne niezgruntowanego bajora, na domy rozmaitej wysoko¶ci, formy, ma¶ci i stopnia zapaprania zewnêtrznego, na chlewy i ka³u¿e, na zabudowania i spalone rumowiska. Wróci³ na rynek, obstawiony ¿ydowskimi kramami o drzwiach i oknach zabryzganych b³otem przed miesi±cami, a i przedtem nie myte od kwarta³ów.
“Gdzie¿ s± twoje szklane domy? - rozmy¶la³ brn±c dalej. - Gdzie¿ s± twoje szklane domy?..."