07 (25)
Trochę ciekawostek – na weekend (czego to ludzie nie wymyślą ...
B/x: G. P. Ma³achow - Oczyszczanie organizmu i prawid³owe
/ Spis
Tre¶ci /
Sk³adniki mineralne
Znaczenie fizjologiczne sk³adników mineralnych
Od sk³adników mineralnych zale¿±:
lStruktura i czynno¶ci wiêkszo¶ci systemów fermentacyjnych
i procesów zachodz±cych w organizmie;
lProcesy plastyczne i budowa tkanek organizmu, zw³aszcza tkanki
kostnej, gdzie fosfor i wapñ wystêpuj± jako g³ówne komponenty
strukturowe;
lPodtrzymywanie kwasowo - zasadowej równowagi w organizmie;
lPodtrzymywanie normalnego sk³adu solnego krwi;
lNormalizacja przemiany wodno - solowej.
Szczególn± rolê w podtrzymywaniu w organizmie równowagi
kwasowo-zasadowej (RKZ) odgrywaj± sk³adniki mineralne.
RKZ jest niezbêdna do normalnego rozwoju procesów przemiany. Na
podtrzymanie RKZ olbrzymi wp³yw wywiera sposób od¿ywiania. Przewaga w
jad³ospisie t³uszczów zwierzêcych i bia³ka mocno zakwasza ¶rodowisko
wewnêtrzne organizmu. Wêglowodany z kolei powoduj± przesuwanie RKZ w
kierunku zasadowym.
Poniewa¿ podtrzymywanie w organizmie RKZ i wp³yw na niego substancji
pokarmowych jest niezwykle wa¿ne, wszystkie substancje mineralne
produktów ¿ywno¶ciowych zosta³y podzielone na substancje
oddzia³ywania kwasowego i zasadowego.
G³ównym ¼ród³em sk³adników mineralnych jest pokarm ro¶linny -
warzywa i owoce. Przy czym w ¶wie¿ych owocach i warzywach znajduj±
siê w najbardziej aktywnej formie i ³atwo przyswajalnej przez
organizm.
W procesie trawienia ziarna i ro¶lin str±czkowych powstaj± produkty z
odczynem s³abo kwa¶nym, lecz nie tworz± szkodliwych z³ogów przy
metabolizmie jak pokarm pochodzenia zwierzêcego.
Pokarm pochodzenia zwierzêcego (miêso, ryba, mas³o i inne, za
wyj±tkiem pe³nowarto¶ciowego ¶wie¿ego mleka) tworzy odczyn kwasowy.
Podobny efekt ma bia³e pieczywo, polerowany ry¿, cukier rafinowany
itp.
Wapñ
Organizm zawiera oko³o 1200 g wapnia, 99% tej ilo¶ci znajduje siê w
ko¶ciach. Komponent mineralny tkanki kostnej ci±gle siê odnawia. W
organizmie równolegle trwaj± dwa procesy: rozchodzenie siê substancji
kostnej z przedostaniem siê uwolnionego wapnia i fosforu do krwi i
odk³adanie siê fosforowo-wapniowych soli w tkance kostnej. W ci±gu
doby z tkanki doros³ej osoby uwalnia siê do 700 mg wapnia i tyle samo
ponownie siê odk³ada. W zwi±zku z tym, tkanka kostna oprócz funkcji
podporowej pe³ni rolê magazynu wapnia i fosforu, sk±d zostaj± one
pobierane przez organizm gdy zbyt ma³o dostarcza siê ich z
po¿ywieniem.
Na przyk³ad, przy obni¿onym ci¶nieniu atmosferycznym dla zachowania
równowagi potrzeba wapnia znacznie wiêcej, ni¿ zwykle. Gdy wapnia
jest zbyt ma³o we krwi, organizm usilnie wyci±ga go z ko¶ci. Gdy
proces ten przekracza granice normy, rozwija siê patologia. Czê¶ciej
wystêpuje to u osób starszych, które wówczas mówi±: "Jak mnie bol±
ko¶ci! Na pewno bêdzie padaæ".
Wapñ równie¿ neutralizuje szkodliwe kwasy. Im mniej zawiera nasze
jedzenie produktów daj±cych kwa¶ny odczyn krwi (miêsa, sera, wyrobów
z bia³ej m±ki, cukru rafinowanego, t³uszczów zwierzêcych), tym
mniejsze jest zapotrzebowanie na wapñ i tym lepszy jest stan ko¶ci i
zêbów.
Dobra rezerwa wapnia w m³odo¶ci, przez d³ugie lata utrzymuje organizm
w ¶wietnej formie. Im wy¿sza koncentracja wapnia w surowicy krwi, tym
chory ma wiêcej szans wyzdrowieæ.
Na II Miêdzynarodowym Kongresie badañ wp³ywu warunków ¿ycia i
pracy na zdrowie by³o odnotowane, ¿e mieszkañcy Europy, Ameryki
Pó³nocnej i Oceanii zu¿ywaj± ponad 900 mg wapnia dziennie (70-90%
ilo¶ci wapnia otrzymuj± z mlekiem i produktami mlecznymi), czyli
wed³ug opinii wspó³czesnej medycyny w postaci najlepiej
przyswajalnej. We W³oszech i Argentynie wystarcza 650-800 mg wapnia
(50-70% z produktów mlecznych), Japoñczycy, Hindusi, Chilijczycy,
Turcy zu¿ywaj± tylko 300-350 mg wapnia na dobê, przy czym mleko
stanowi 1030% ich jad³ospisu, pozosta³e - ziarno, owoce, orzechy,
ryby. Poziom przyswajania wapnia u tych narodowo¶ci jest znacznie
wy¿szy.
Zatem, wiemy ju¿ co wp³ywa negatywnie na przyswajanie wapnia i jakie
produkty s± najlepsze do zaspokojenia zapotrzebowania organizmu w
wapñ.
Co wiêc mo¿emy uczyniæ, by zwiêkszyæ przyswajanie wapnia?
lTransportowanie wapnia wewn±trz organizmu przez ¶ciankê jelitow±
wi±¿e siê z wydatkowaniem energii. W zwi±zku z tym nale¿y nasycaæ
organizm tlenem i lekkostrawnymi wêglowodanami.
lZaopatrzyæ organizm w witaminê D i utrzymywaæ nerki zdrowe. W
nerkach z witaminy D powstaje substancja, która przenosi wapñ w
jelicie cienkim.
lUzdrowiæ b³onê ¶luzow± jelita cienkiego, wykorzystuj±c w ¿ywieniu
du¿o karotyny. W przeciwnym razie zwyrodnia³a b³ona ¶luzowa nie jest
w stanie go przyswajaæ.
lBia³ka pokarmowe, kwasek cytrynowy i laktoza sprzyjaj±
wch³oniêciu wapnia.
Aminokwasy bia³ka tworz± z wapniem ³atwo rozpuszczalne i ³atwo
wch³aniane kompleksy. Podobny jest mechanizm oddzia³ywania kwasu
cytrynowego. Laktoza, fermentuj±c utrzymuje w jelitach niski czynnik
pH, co uniemo¿liwia powstawanie nierozpuszczalnych fosforanów
wapnia.
Podana tu tabelka bêdzie pomocna przy doborze produktów z wysok±
zawarto¶ci± wapnia, je¶li chcemy zbudowaæ zdrowe cia³o, a
szczególnie zêby.
Produkty
Zawarto¶æ mg na 100g produktu
Stosunek ilo¶ciowy
Ca
P
Mg
K
Ca:P
Ca:Mg
Ca:K
Chleb razowy
21
174
57
227
1:8,2
1:3
1:15
Chleb pszenny
23
131
51
208
1:7
1:2,8
1:9
Kasza jaglana
27
233
83
211
1:9
1:3
1:8
Ry¿*
24
97
26
54
1:4
1:1
1:2
Gryka
55
298
78
218
1:5,4
1:1,4
1:4
Groch*
115
329
107
873
1:2,9
1:0,9
1:7
Ser bia³y t³usty***
150
216
23
112
1:1,4
1:0,1
1:0,7
Wieprzowina
8,0
170
27
316
1:4
1:3
1:39
Jaja kurze*
55
215
12
140
1:4
1:0,2
1:1,25
Ziemniaki
10
58
23
568
1:6
1:2
1:56
Kapusta*
48
31
16
185
1:0,7
1:0,3
1:4
Ogórki*
23
42
14
141
1:1,8
1:0,6
1:6
Pomidory
14
26
20
290
1:1,8
1:1,4
1:20
Jab³ka
16
11
9
248
1:0,7
1:0,6
1:15
Seler*
63
27
33
393
1:0,4
1:0,5
1:6
Marchew**
51
55
38
200
1:1
1:0,7
1:4
Orzech w³oski*
124
564
198
664
1:4
1:1
1:5
Fasola*
150
541
103
1100
1:3,6
1:0,7
1:7
Buraki**
37
43
43
288
1:1
1:1
1:7
Orzech ziemny***
170
229
14
175
1:1,3
1:1
1:4
Por**
31
58
14
175
1:1,8
1:0,4
1:5
Sa³ata*
77
34
40
220
1:0,4
1:0,5
1:29
* - produkt dobry
** - produkt bardzo dobry
*** - produkt wspania³y
Okazuje siê, ¿e bardzo wa¿ne jest, by zosta³y zachowane
nastêpuj±ce warunki: na 1 jon wapnia w plazmie krwi musz± przypadaæ 2
jony potasu (1:2), 1:1,5 fosforu, 1:0,5 magnezu.
Magnez
Organizm osoby doros³ej zawiera 25 g magnezu. Wchodzi on w sk³ad
wy¿szych tkanek: mózgowych, nadnercza, gruczo³ów p³ciowych, krwinek
czerwonych, miê¶ni. Magnez i potas stanowi± najliczniejsze kationy w
komórce. Magnez sprzyja rozlu¼nieniu miê¶ni, stymuluje perystaltykê
jelit i zwiêksza wydzielanie ¿ó³ci.
Zmniejszenie zawarto¶ci magnezu powoduje arytmiê, czêstoskurcz,
zawroty g³owy, podatno¶æ na zmiany pogodowe, szybkie mêczenie siê,
koszmary senne, ciê¿kie przebudzenie siê. Ostatnie t³umaczy siê tym,
¿e rano nadnercza wydzielaj± du¿± ilo¶æ hormonów, dziêki czemu
cz³owiek zachowuje rze¶ko¶æ w ci±gu dnia. Deficyt magnezu przesuwa
ten szczyt na wieczór, co wywo³uje opó¼niony przyp³yw energii,
natomiast rano cz³owiek czuje siê rozbity. (Czy nie tu tkwi
tajemnica podzia³u ludzi na "sowy" i "skowronki"?)
Najbogatsze ¼ród³a magnezu: owoce, warzywa, ziarno. Dobowe
zapotrzebowanie na magnez wynosi 400 mg.
Potas i sód
Pierwiastki biogenne potas i sód odgrywaj± wa¿na rolê. Organizm nasz
zawiera oko³o 140 g potasu. 98,5% tej ilo¶ci znajduje siê wewn±trz
komórek, wp³ywa na przemianê komórkow±, dominuje w komórkach tkanek
miê¶niowej i nerwowej, w krwinkach czerwonych. Sodu jest najwiêcej w
plazmie krwi i p³ynie miêdzykomórkowym. Obydwa pierwiastki
uczestnicz± w tworzeniu protoplazmy.
Istnieje ¶cis³a wiê¼ pomiêdzy przemian± materii, wody i
elektrolitów. Potas i sód wp³ywaj± w przeciwny sposób na przemianê
wodn± w organizmie: potas ma dzia³anie moczopêdne, sód natomiast
zatrzymuje wodê ( jony sodu powoduj± pêcznienie koloidów tkanek).
Po¿ywienie bogate w potas wywo³uje podwy¿szone wydzielanie sodu
razem z wod± z organizmu. Przy okazji rozpuszczone zostaj± szkodliwe
nadwy¿ki solne, które powstaj± w trakcie przemiany materii.
Jednocze¶nie, za¿ywanie du¿ych ilo¶ci pokarmów zawieraj±cych sód
prowadzi do utraty potasu i koncentracji w organizmie produktów
metabolizmu.
Najlepszy stosunek ilo¶ciowy sodu i potasu 1:20. Przy zmianie tej
wspó³zale¿no¶ci w kierunku sodu s³abn± mechanizmy obronne organizmu,
zwolnione zostaj± procesy odbudowy organizmu.
Odwrotnie, im wiêksze stê¿enie potasu, tym procesy czynno¶ciowe
organizmu s± intensywniejsze i zdrowie mocniejsze.
W pocz±tkowym okresie przej¶cia na prawid³owe od¿ywianie u¿ywamy
wielu produktów potasowych, natomiast po up³ywie 2-3 miesiêcy
staramy siê utrzymywaæ wspó³zale¿no¶æ Na:K 1:20. Dobowe
zapotrzebowanie tych pierwiastków 3 - 5 g .
Tabelka przedstawia wspó³zale¿no¶æ potasu i sodu w poszczególnych
produktach:
Produkty
Na, Mg na 100g produktu
K, Mg na 100g produktu
Stosunek ilo¶ciowy
Kabaczki
2
238
1:119
Groszek
2
285
1:142
Groch
33
873
1:23
Ziemniaki
28
586
1:23
Czere¶nia