g_mity_gl

Trochę ciekawostek – na weekend (czego to ludzie nie wymyślą ...

Afrodyta,Wenus


Afrodyta Wenus,narodzona
z morskiej piany. Nie miała ojca ni matki. Powstała z nasienia Kronosa,
które wypłynęło z jego członka odciętego, przez jego syna. Zaraz po tym gdy
wynurzyła się z morskiej wody u wybrzeży Cypru, napotkała bóstewka, która od tej
chwili miały kroczyć w jej orszaku, sypiąc jej płatki kwiatów pod nogi. Były tam
m.in. Uśmiechy, Igraszki, Wdzięki itd. Gdy przybyła na Olimp, wszystkie boginie patrzyły
na nią z zazdrością.KultDni jej poświęcone obchodzono
najczęściej na wiosnę. Nie lubiła ofiar krwawych. Krążyły legendy, że sama w
świątyni na górze Eryks na Sycylii obmywa ołtarz z krwi zwierząt. Przedstawiano
ją jako kobietę odzianą w długą suknię do kostek, trzymającą jakiś owoc, a u jej
stóp siedziały gołębie. Potem przedstawiano ją na wpół nagą, lub wynurzającą się
z wody.Cud w domu PigmalionaPigmalion był królem Cypry, który
zamiast głowić się nad losami państwa wolał rzeźbić. Pewnego razu wyrzeźbił
najcudowniejszą kobietę na ziemi. Niestety istniała ona tylko w jego wyobraźni,
i jako rzeźba. Nieszczęsny król zakochał się w niej. Niestety cierpiał, bo
marmur nie odwzajemniał jego uczuć. Pewnego razu gdy stał odwrócony do posągu
poczuł rękę na swoim ramieniu. Okazało się, że dobra bogini miłości przemieniła
rzeźbę w kobietę. Kobieta stała się żoną Pigmaliona i dała mu syna Pafosa, sama
natomiast nosiła imię Galatea. Jej syn założył miasto w którym postawił
świątynię Afrodycie.Afrodyta i AdonisPierwszą jej miłością był
śmiertelnik Adonis, któremu codziennie towarzyszyła na polowaniu. Była
przyzwyczajona do największych wygód, ale mimo to poświęcała się dla ukochanego,
raniła delikatne stopy, jej powiewne szaty darły się o złowieszcze ciernie.
Niestety nie wszystko co dobrze musi się tak skończyć. Pewnego razu Adonis
napotkał na wzgórzach Libanu dzika. Ku rozpaczy bogini, dzikie zwierze
rozszarpało młodziana. Afrodyta przybyłą za późno, schwyciła ciało ukochanego i
zaczęła płakać. Polała jego krew nektarem, przez co ta zmieniła się w cudowny
kwiat zwany anemonem. Piękna bogini poszła do Zeusa i wybłagała, by na sześć
miesięcy w roku ej kochanek był na ziemi, a na kolejne wracał do Hadesu. Stało
się tak. Adonis miał również w Grecji swoje ośmiodniowe święto. Przez pierwsze
cztery dni opłakiwano jego śmierć, a przez kolejne weselono z jego
zmartwychwstania.


Apollo
Apollo był synem Zeusa i Latony.
Jego narodziny odmieniły, skalistą niegdyś wyspę Delos. Gdy bowiem nadszedł
moment rozwiązania, wyspę otoczyły zwartym kołem łabędzie i zaczęły śpiewać.
Skały zostały ożywione przez radosną zieleń wszelakich roślin.Boski
ApolloApollo na pewno był najpiękniejszym ze wszystkich bóstw męskich.
Wysoki, smukły, o przejrzystych oczach i jasnych włosach. Wiecznie młody Apollo
był panem wieszczów, śpiewaków i poetów. Dawał dar jasnowidzenia.
Opowiastka IApollo był uznanym śpiewakiem. Raz wdał się w
kontury z Marsjasem, śmiertelnikiem. O werdykcie miała zadecydować rada złożona
z pasterzy. Człowiek był pierwszy. Grał na flecie, perfekcyjnie oddając
najpiękniejsze ziemskie dźwięki, śpiew słowika, szmer źródeł. Był już niemal
pewien zwycięstwa, ale do chwili, gdy Apollo zaczął grać na cytrze i śpiewać.
Jego głos wyzwalał reakcje takie jak płacz, a zaraz potem radość. Przegrany
Marsjas został przywiązany do drzewa i żywcem obdarty ze
skóry.Opowiastka IINieco śmieszne są dalsze dzieje Apolla. Otóż
był tam obecny król Midas, i był on jedynym zwolennikiem pokonanego. Nie
podobała mu się gra Apollona. Bóg zemścił się. Odtąd króla 'zdobiły' ośle uszy.
By je ukryć, zawsze miał na głowie czapkę. Jedynie jego fryzjer znał tą
tajemnicę. Bał się jednak o swoje życie, więc nikomu tego ni powiedział. Bowiem
król groził mu. Ale fryzjer nie mógł już wytrzymać, trzymając tą tajemnicę za
ustami. Pobiegł więc nad brzeg morza i tak krzyknął: 'Król Midas ma ośle
uszy'. Za sprawą bogów na tym miejscu wyrosło pole trzciny, która, przy powiewie
wiatru powtarzała: 'Król Midas ma ośle uszy'. Tak więc ta wiadomość rozeszła się
po całym kraju.


Ares
Ares zwany również Marsem,
był synem Zeusa i Hery. Jako dziecko nie umiał nic. Rodzice chcieli go czegoś
nauczyć, dali więc go na wychowanie jednemu z tytanów. Ten ponieważ, sam nie
wiele umiał, zajął chłopca ćwiczeniami fizycznymi. Jednocześnie nauczał go, że
najważniejszym i najlepszym zajęciem jest wojna. Po powrocie, byłe beztalencie
zamówiło cały arsenał wszelakiej broni o olimpijskiego kowala. Dotychczas ludzie
nie umieli dostatecznie dobrze walczyć. Ich oręż stanowiły kuje i kamienie.
Wszelaka walka pozbawiona była ładu. Dopiero Ares i wszystkiego nauczył. Pokazał
jak się walczy, dał za wzór swoją broń.Wojna GigantówW czasie
owego buntu Ares nie wykonał nic wspaniałego, ani godnego większej uwagi.
Zastanawiające jest, że po wygranej wszystkim opowiadał jakich to on dokonał
wyczynów. Ale po jakimś czasie zniknął bez śladów. Dopiero Hermes, po długich
poszukiwaniach odnalazł go w lochu zamkniętego przez 2 zbójów. Od tego czasu
Ares przestał pokazywać się na
Olimpie. Większość czasu przebywał w Tracji. Tam opowiadał o swoich wielkich
wyczynach. Jeździł tam na rydwanie, zaprzężonym w Bojaźń i Strach, a
Niezgoda i Mord trzymały mu lejce. Rzucał się w największe wiry walki. Mordował,
tratował, łamał...Dotkliwa ranaAres i Atena nie byli w
przyjaźni. Bogini sprawiedliwości szukała zwady, by móc go pokonać i upokorzyć.
Pewnego razu rzuciła w niego włócznią i trafiła.... w pachwinę. Rozwścieczony
uciekł na skargę do ojca. Ten jednak spojrzał na niego i kazał się uspokoić.
Westchnął -'jesteś najnieznośniejszym z bogów. Zawsze ci tylko wojna w głowie.W
Grecji Ares nie był lubianym bogiem. Nie stawiano mu świątyń, a jedynie
kapliczki. Przedstawiano go jako młodego muskularnego mężczyznę, w pełnym
rynsztunku.


Atena
Atena została również nazwana
Minerwą. Starożytny świat grecki opanowany był przez niestworzone rzeczy, dziwne
dla na s praktyki, itp. To samo tyczy się Ateny, a konkretniej jej narodzin.
Pewnego dnia Zeus odczuwał niezwykle silne bóle głowy. Rozkazał Hefajstosowi
rozłupać swoją czaszkę, by zobaczyć co jest przyczyną tego dyskomfortu. Kowal
zrobił to co mu rozkazano. Z rozłupanej głowy Zeusa wyskoczyła mała Atena. Był
to już znak, że zostanie boginią mądrości. Była jednocześnie ulubienicą ojca.
Siadała najwyżej, ze wszystkich braci i sióstr. Jej zwierzęciem była sowa,
utożsamiana z mądrością.NiedostępnaAtena różniła się pod jednym
od innych bóstw. Nie zajmowała ją miłość, małżeństwo, etc. Była niedostępną
dziewicą. Nie byłą jednak oziębła. Po prostu nie miała czasu na miłość.
Zasłynęła tak, że za patronkę uważali ją filozofowiei uczeni.Wojna
mym domemAtena miała zamiłowanie do wojny. Jednak do wojny w słusznej
sprawie. Poświęcone jej drzewo oliwne było symbolem zgody pomiędzy zwaśnionymi
miastami.PanatenajeByło to sierpniowe święto u czci Ateny, w jej
mieście, czyli w Atenach. Odbywały się co 4 lata. Odbywały się wyścigi wozów,
zapasy atletów, koncerty wokalno-instrumentalne. Ze wszystkich stron zbierali
się artyści, by walczyćo małą ilość oliwy, wyciśniętej ze świętych oliwek
Ateny. Do obchodów należał również bieg z pochodniami, czy wyścigi
żaglówek.Liczne zajęciaAtena miała być odwzorowaniem
najlepszych, czyli wszystkich, cech samych Aten. Mówiono o niej:Ergane-
Pracownica,Polias- Patronka MiastPromachos- Pani ZastępówPallas-
PannaPartenos- Dziewica.OpowiastkaAtena słynęła z
zamiłowania do wszelkich robót tkackich. Wieść o jej talencie opłynęła cały
świat. Jednak znalazła się śmiertelniczka, która śmiałą twierdzić, że jest jej
równa. Obie stanęły więc do zawodów. Arachne wyszywała tak pięknie, a jej dzieło
było niczym żywe. Znajdowały tam miejsce wszystkie najważniejsze historie z
życia bogów. Gdy Atena zobaczyła, że przegrała, wpadła w złość i podarła
tkaninę. Biedna śmiertelniczka, w rozpaczy powiesiła się na drzewie. Dopiero
teraz bogini dostrzegła, jak zaślepił ją gniew.W skrusze wskrzesiła Arachne



Dionizos
Dionizos, czy Bachus jak
go nazywano,był synem Zeusa i Semele. By zemścić się na niewiernym mężu Hera,
namówiła Semele, by poprosiła Zeusa o to by ukazał się, w swojej najwspanialszej
postaci. Niestety, tą postacią była błyskawica. Dziewczyna nie wytrzymałą blasku
i spłonęła żywcem. Zanim wydała z siebie ducha wydała na świat Dionizosa. Ojciec
dał go na wychowanie nimfom górskim. Tam poznawał taniec i śpiew, mistrzem dla
niego był Sylen. Gdy Dionizos był jeszcze mały wybuchłą wojna z gigantami.
Walczył tam też, ale pod postacią lwa.NauczanieDionizos był
jednym z pierwszych bogów, który zszedł na ziemię. Umiał oczarować każdą, nawet
najstraszniejszą bestię. Był otwarty i bardzo lubiany. To on nauczył ludzi jak
uprawiać winną latorośl, ubóstwianą przez niego roślinę. By podzielić się tym
dobrem ze wszystkimi ludźmi, przemierzał wielkie odległości. Podróżował w
towarzystwie wielu stworzeń, które tworzyły:Orszak DionizosaNa
początku szły osły niosąc wielkie skórzane wory z winem. Otaczały je szeregi
dziwnych rozbawionych stworzeń, o kosmatych nóżkach ,różach i ogonkach. Potem
jechał na ośle starzec. Rozbawiony, bardzo gruby. Prowadził rozmowy ze swymi
kompanami. Co chwilę ktoś napełniał mu kielich, a ten z rozkoszą zatapiał w
winie swe tłuste wargi. Obwieszony był girlandami kwiatów. Potem biegły
dziewczęta odziane w specjalne stroje. W końcu jechał zaprzęg złożony z 2
panter, 2 lampartów i pary lwów. W tym właśnie zaprzęgu jechał prawie nagi
młodzieniec, to był właśnie Dionizos.WyobrażenieDionizos
wyobrażany był jako duch wina. Rządził rodzeniem, śmierciąi
zmartwychwstaniem. Od niego pochodziły 3 cudowne panny: Ojno, Spermoi Elais,
mające moc przemieniania wszystkiego w wino, oliwę i ziarno.


Hades
Hades był bratem Zeusa,
panem piekieł. Ciekawa jest historia jego miłości do córki Demeter,
Kory.Demeter i KoraDemeter i jej córka (nazywana również
Persefoną) bardzo się kochały. Pewnego, typowego dnia, usłyszała krzyk swego
dziecka, poczym ta zniknęła. Matka wpadła w przygnębienie. Dnie i noce chodziła
i szukała 'małej'. Aż dziesiątego dnia zlitował się nad nią Helios i powiedział,
że Korę porwał Hades by uczynić ją królową w Królestwie Cieni. By odszukać
Persefonę, Demeter przybrała postać niepozornej staruszki i zeszłą na ziemię. W
końcu trafiła do Eleuzis. Gdy odpoczywała koło studni, w cieniu uroczych drzew
oliwnych, nadeszły córki króla Keleosa. Udała się z nimi, by zostać mamką ich
brata Demofoonta.(HOMER): 'Dziecko rosło niezwykle szybko, rozwijało się jak
bogowie, gdyż Demeter nocą karmiła je ambrozją i ogrzewała przy ogniu. Chciała
bowiem, by dziecko stało się nieśmiertelne.' Na jej nieszczęście ,rodowita matka
dostrzegła owe praktyki, wówczas czary uleciały a dziecko zmarło.
ŚwiętaTwierdzono, że Dionizos śpi zimą a budzi się na wiosnę.
Najbardziej był jednak czczony podczas zimowego przesilenia. Uroczystości
odbywały się w grudniowe noce. Były to orgie, tak nazywano tą uroczystość,
podczas której kobiety z zapalonymi świecami biegły w dół wąwozu(nazwa pochodzi
od słowa orge- czyli podniecenie). Tańce, śpiewy w takt ogłaszającej muzyki
wytwarzały ekstazę. Dlatego uznawano Dionizosa za boga ekstazy.Innym świętem
Dionizosa były, obchodzone w Atenach, Małe Dionizje(jesienią- święto
winobrania), Lenaje(w styczniu święto wytłaczania wina), Antesterie(w końcu
lutego- święto otwierania beczek z młodym winem) oraz Wielkie Dionizje(w
końcu marca i z początkiem kwietnia). Te ostatnie były najokazalsze. Pierwszego
dnia uroczyście śpiewano dytyramb. Aż do wieczora ulicami przetłaczały się tłumy
ludzi uwieńczone bluszczem. Każdy niósł naczynie z winem. Popijano sobie,
rozmawiano, śpiewano. Następnego dnia ruszała procesja z Lenajonu, czyli małej
świątyni na południowym stoku Akropolis. By wynagrodzić stratę Demeter
ofiarowała rodzicom drugiego syna Triptolemosa, oraz wóz zaprzężony w skrzydlate
smoki. Demeter była panią urodzaju, to dzięki niej rosły zboża, a rolnicy
zbierali obfite plony. Jednak podczas jej pobytu w Eleuzis ziemia stała się
nieurodzajna i jałowa, a ludzie zaczęli przymierać głodem. Bogowie ulitowali się
nad biednymi śmiertelnikami i uprosili Demeter by przywróciła płodność ziemi. W
zamian za to Hades obiecał, że co roku na 2 miesiące jego żona Persefona powróci
na ziemię. Tak to więc co roku 2 miesiące są pełne radości, i słońca,
natomiast 2 są zimne i chłodne, ponieważ Pani Urodzaju opłakuje rozstanie z
córką. Hades był panem podziemi , strażnikiem umarłych, a jego atrybutami
niewidzialny hełm, oraz róg obfitości.


Hefajstos

Hefajstos, czyli Wulkan
był najpracowitszy z bogów. Pracował w swojej kuźni niedaleko Etny, na wyspie
Lemnos. Pracuje tam we dnie i w nocy. Robi tam pancerze, tarcze, miecze i co
tylko sobie, któryś z bogów zażyczy.Tragedia rodzinnaHefajstos,
był synem Hery i Zeusa. W młodości uznawano, że wyrośnie na wspaniałego, mądrego
boga. niestety, gdy Zeus powiesił Herę na łańcuchach z Olimpu, młodzian ujął się za matką.
Rozwścieczony Zeus zrzucił go z Olimpu czyniąc uszczerbek na zdrowiu i urodzie
syna. Od tego czasu Hefajstos był uznawany za najbrzydszego z bogów. Niestety
okulał. Zaopiekowała się nim Tetyda. Był w jej wodnynm królestwie przez 10 lat,
aż wszyscy o nim zapomnieli. Ale tylko do czasu, gdy Dionizos spił go winem,
wsadził na osła i zawiózł na Olimp.MałżeństwoJakaż to byłą
radość, gdy 'martwy' syn wrócił do domu. Ojciec ,jakoby w nagrodę, ofiarował
mu za żonę najpiękniejszą boginię- Afrodytę. Niestety,to małżeństwo nigdy
nie zaznało szczęścia. Boski kowal uważał, że Zeus kpi z jego brzydoty,
dając mu za żonę najpiękniejszą boginię.


Hera
Hera nazywana jest też Junoną. Jej
atrybutami są m.in. pawie, które razem z nią odbywają przechadzkę nad światem.
Hera nie jest tak silną boginią za jaką się uważa. Zeus często jej ulega, lecz
tylko po to, aby uniknąć małżeńskiej kłótni. Lecz gdy się na nią zezłości....
jest nawet w stanie związać ją łańcuchem i powiesić na zboczu Olimpu. By powiększyć cierpień,
przywiązał jej do nóg 2 kowadła. Zmienił stanowisko dopiero po prośbach
bogów.WrażliwośćHera była bardzo wrażliwą boginią, ale tylko w
kwestii swej urody. Poeci i inni pisarze ,by się jej podlizać, wysławiali jej
białe ramiona, piękne włosy, ciemnobłękitne oczy.Jednak kobiety sądziły inaczej.
Np. córki króla Projtosa. Przyznawały, że nie są od niej gorsze. Rozwścieczona
bogini zesłała na nie szaleństwo. Uciekły do lasy, były bowiem przekonane, że
są.... krowami. Inne panny spotkała również kara. Zostały zamienione w kamienne
schody, po których chodził ich ojciec- kapłan.PatronkaHera
patronowała kobietom. Jej polecały się przyszłe panny młode, przeszłe matki.
Podobnie jak jej mąż Zeus, miała swoją Olimpiadę. Odbywała się ona w Olimpii
co 5 lat. Brały w niej udział wyłącznie kobiety. Praktycznie w każdym mieście
była jej świątynia. W pierwszych wiekach, była przedstawiana jako słup lub
belka. Później jej wizerunek przeszedł gruntowne zmiany. Poliklet przedstawił ją
jako kobietę siedzącą na tronie, trzymającą w jednym ręku jabłko granatu- symbol
płodności, a w drugim berło z kukułką.


Herakles
Herakles zwany też u Rzymian
Herkulesem był synem Zeusa i Alkmeny- pięknej królowej. Ojciec pragnął mu
zapewnić nieśmiertelność. By to zrobić położył dzieciątko przy śpiącej Herze, by
mogło ssać jej pierś. Ta jednak ocknęła sięi odepchnęła małego. Parę kropel
,które wypłynęły z jej piersi i zleciało wystarczyło by powstała Droga Mleczna.
Te które nie zatrzymały się na sklepieniu niebieskim utworzyły
lilie.Ninawiść HeryHera nie znosiła bękarta Alkmeny. Gdy ten
miał sześć miesięcy wysłała 2 wężę by te zagryzły Heraklesa i jego bliźniaczego
brata Ifiklesa(był on synem prawowitego męża Alkmeny). Niemowlaki leżały w
kołysce. Potwory owinęły je, gotowe do dokonania zemsty. Wtedy to Herkules po
raz pierwszy pokazał swoją nadludzką siłę. Najzwyczajniej w świecie udusił
węże..MłodośćHerkules dzięki wytrwałemu treningowi był wielki.
Taki sam ja on był jego głód. Gdy miał chęć potrafił zjeść całego wołu, a
popijał go winem z puchara napełnianego przez 2 mężów. Gdy liczył 18 wiosen
zabił lwa, a z jego skóry uczynił sobie okrycie. Natomiast z łba zwierza
przyrządził sobie hełm. Od boskich przyjaciół otrzymał miecz i tarczę. Następnie
zapragnął maczugi. Wyrwał więc drzewo oliwne i z niego zrobił
broń..ŻonaPewnego razu doszły go wieści o wojnie w Tebach. Król
tebański został zaatakowany. Młodzian wraz z paroma wojownikami przełamał szyki
wrogai doprowadził do zwycięstwa. W nagrodę otrzymał córkę króla za żonę.
Kilka lat przesiedział w domu rozkoszując się żoną i bawiąc dzieci. Jednak gdy
pewnego razu ogarnęło go szaleństwo rzucił się ku żonie, i dzieciom. Kobietę
posiekał nożem, a dziatki podusił. Gdy otrzeźwiał z szaleństwa udał się do
wyroczni delfickiej z prośbą o radę. Pitia nakazała mu zaciągnąć się na służbę u
króla mykeńskiego- Eurysteusa. Od niego miał otrzymać do wykonania.


Hermes
Hermes jest synem Zeusa i Mai. Jest
również nazywany Merkurym. Urodził sięw Arkadii, na górze
Kyllene.Opowiastka IPo urodzeniu wybrał się na przechadzkę. Po
drodze zabił żółwia, z jego skorupy sporządził sobie cytrę. W południe przybył
do siedziby króla Tesalli Admeta. Poczym ukradł mu stado krów, poświęconych
Apollinowi. Częsato zmieniał kierunek, by nie dać się złapać. Wypoczął niedaleko
Alfejosu. Zabił woła i upiekł sobie, ogromny kawał mięsa. Krowy ukrył w górach,
zapadał bowiem wieczór. Potem zakradł się do pieczary, z której uciekł, wsunął
się do kołyski, i niczym dziecko, zasnął. Nazajutrz przyszedł rozwścieczony
Apollo. Maja zaprowadziła go przed kołyskę i stwierdziła, że Hermes jest jeszcze
zbyt mały by ukraść krowy, bowiem nie wie jeszcze co to w ogóle jest krowa.
Wtedy dzieciak nie wytrzymał i zaczął się śmiać. By przebłagać wściekłego brata
malec ofiarował mu uprzednio zrobioną cytrę. Ten tak się ucieszył, że w zamian
dał mu laseczkę z leszczyny, dzięki której można było w cudowny sposób uśmierzać
każdy spóri waśń. Hermes rzucił, go pomiędzy 2 walczące węże, a one oplotły
g, i tak powstał kadyceusz.Bóg złodziejiDo Hermesa uciekali się
złodzieje. Bowiem, gdy tylko ten przyszedł na Olimp, od razu, Ares stracił miecz,
Posejdon trójząb, Afrodyta, przepaskę na biodra, Hefajstos, obcęgi. W końcu
czara się przelała. Hermes próbował ukraść Zeusowi piorun, ale poparzony zwrócił
ku sobie gniew ojca, który wyrzucił go z Olimpu. Uznano jednak, że nie było
to dobre wyjście. Zeus mianował go swym ambasadorem, gońcem i posłem. Odtąd miał
już wiele do roboty, codzienne sprzątanie sali na Olimpie, sprawował nadzór nad
porządkiem, potem wypełniał rozkazy, ale tylko do czasu, gdy musiał nakładać
bogom ambrozję. Nawetw nocy musiał pracować, wskazywał bowiem drogę
zbłąkanym ludziom. Nie zdążyłby tego wszystkiego wykonać, gdyby nie małe
skrzydełka u jego stóp.W Arkadii praktycznie wszędzie miał swe świątynie.
Ale najbardziej był czczony w Arkadii. Arkanowie uważali, że jest to bóg
opiekujący się pasterzami, dbające o owce i kozy ,i o paszę dla nich.



Minotaur
Na Krecie rządził król
Minos. Pewnego dnia zażądał od Posejdona byka, by mógł go potem złożyć bogu w
ofierze. Jednak gdy zobaczył tak wspaniałe zwierzę ,postanowił zatrzymać go a
złożyć innego. Bóg wpadł w gniew i sprawił, że w byku zakochała się Pazyfae,
żona Minosa. Z tego dziwacznego związku powstał Minotaur, potwór o głowie byka,
żywiący się ludzkim mięsem. Król rozkazał Dedalowi wybudować labirynt ,z którego
bestia nie umiała by się wydostać. By zapewnić "synkowi" wystarczająco dużo
pożywienia, zażądał od pokonanych Ateńczyków, by co dziewięć lat skadali
"daninę" z siedmiu chłopców i siedmiu dziewcząt. Zabić potwora zapragnął
Tezeusz.Zobaczył grupę młodzieży mającą pojechać na stracenie, wsiadł na statek
razem z nimi. Jedna z córek króla, Ariadna, zakochała się w herosie. Za radą
Dedala dała mu kłębek nici, wystarczyło zaczepić ją przy wejściu, a potem po
niej rozpoznać drogę do wyjścia. Obiecała również, że poślubi go. Tezeusz wszedł
do labiryntu i zobaczył śpiącego stwora. Powalił go i zabił gołymi rękami.
Pośpiesznie powrócił na statek i razem z Ariadną popłynęli do Aten. Zatrzymali
się po drodze w porcie Naksos. Narzeczona położyła się na plaży i zasnęła, gdy
się obudziła, na horyzoncie ujrzała tylko żagle statku ukochanego.


Odyseusz
Wojna Trojańska dobiegła
końca. Nadszedł czas by wracać do domu. Niezwykłe komplikacje miał Odyseusz. Po
drodze dobili do skalistej wysepki. Dowódca wraz z dziesiątką ludzi wyszedł by
zbadać teren. Znaleźli grotę i postanowili się w niej przespać. W końcu
nadeszło durze stado owiec, oraz pasterz- cyklop Polifem. Gospodarz zatoczył
wejście głazem i zajął się udojem. W pewnym momencie dostrzegł "gości". Odyseusz
prosił o gościnę, jednak cyklop nie chciał dać się przekonać. (HOMER): "Schwytał
dwóch ludzi ,zdusił ich jak szczenięta i rzucił na ziemię: ich mózg wylał się na
podłogę." Była już pora kolacji więc olbrzym zjadł ich. Następnego dnia
powtórzył to i wyprowadził owce na wypas. Gdy wychodził, nie zapomniał zatoczyć
głazu. Kapitan wziął do ręki wielką maczugę cyklopa, wykonaną z drzewa oliwnego,
poczym naostrzył ją i utwardził w ogniu. Pod wieczór poczęstował cyklopa
winem, a zapytany o imię odpowiedział: Nikt. Razem ze swymi ludźmi rozgrzał
przygotowany wcześniej pień i wbił dokładnie w oko potwora. Ten zawył z bólu.
Krzyk był tak potworny ,że zbiegli się sąsiedzi, cyklopi. Usłyszeli glos
wołający: (HOMER): Zabił mnie Nikt Więc odeszli. Poszkodowany odsunął kamień i
rozłożył ręce by złapać złoczyńców. Ci jednak nakryli się skórami owczymi i
wydostali się udając zwierzęta.To co Odys wyrządził Polifemowi było z pewnej
strony nie rozważne. Ponieważ cyklop był synem Posejdona, a ten przysiągł
zemstę.Następnie statek Odysa przybił do pięknej zalesionej wysepki. Wydawało mu
się ,że mieszka tu świniarz. Nawet nie wiedział jak bardzo się pomylił.
Wysłannicy doszli do domu. Drzwi otworzyła gospodyni, piękna czarodziejka Kirke.
Weszli wszyscy oprócz Eurylochosa, który podejrzewał jakiś podstęp. (HOMER): Do
wina z Pramnos dodała mąki, sera, zielonego miodu, wymieszała z czarodziejskim
napojem i poczęstowała gości. Pod wpływem napoju zapomnieli o swej
ojczyźnie. [...] Ciała ich pokryły się szczeciną, wyrosły im świńskie ryje i
zaczęli chrząkać. Pozostał im jedynie ludzki umysł.Gdy Eurylochos powrócił na
statek i oznajmił kapitanowi o nieszczęściu, ten chwycił za broń i ruszył na
ratunek. W drodze do zamku napotkał Hermesa, który podarował mu zielone zielę
chroniące przed złymi czarami czarodziejki. Ta powitała go swoim napojem.Jednak
ten nie zadziałał. Na to próbowała dotknąć przybysza różdżką. Widząc to Odys
dobył miecza. Kirke ulękła się do i poznała, że jest to ten człowiek o którym
opowiadał jej Hermes. Odyseusz w imieniu bogów poprosił gospodynię gościnęi
o odwrócenie złych czarów. Jego prośby zostały spełnione. I tak wraz z załogą
przebywali u niej przez rok, żyjąc w dostatku i doznając licznych uciech.
Odyseusz tęsknił już za żoną i za swoim królestwem- Itaką. Gdy wyruszał Kirke
ostrzegł go przed Syrenami, i ich uwodzicielskim głosem. By uniknąć zguby kazał
całej załodze zatkać uszy, a siebie przywiązać do masztu. Zakazał również
rozwiązywania go, dopóki nie ominą niebezpieczeństwa. Na szczęście i to udało im
się przeżyć. Następna przygoda wiązała się ze Scyllą. Mieszkała onaw
jaskini, która znajdowała się w spiczastej skale, na wyspie. (HOMER): Zamiast
nóg miała 12 kikutów, na sześciu długich szyjach sześć straszliwych głów, z
których trzy wyposażone w ostre zęby. Było to wieczne zło, straszliwy,
nietykalny potwór. Niedaleko od Scylli mieszkała również Charybda.
(HOMER):Trzykrotni w ciągu dnia połykała, a następnie wypluwała czarną i gorzką
wodę.Akurat w momencie, gdy Odys przepływał tamtędy, Scylla byłą niewidoczna.
Skoncentrował się więc na Charybdzie. Tymczasem Scylla wyłoniła się i pożarła
sześciu ludzi z załogi.Na szczęście Odysowi udało się przepłynąć.W Itace sprawy
miały się również nie najlepiej. Penelopa- żona Odyseusza, czekała na niego
przez wiele lat. Musiała odpowiadać na natrętnych zalotników, którzy prosili o
jej rękę, mając jednak tylko na celu majątek jakim dysponowała tzw. Wdowa. Kiedy
dowiedział się ,że mężowie Achajscy powrócili już do domów, wymyśliła podstęp.
Stwierdził, że pierwej musi utkać całun dla ojca Odysa- Laertesa, a potem
wybierze jednego. Całe dnie spędzała na tkaniu, a w nocy pruła to co zrobiła.
Podstęp udawał się przez 3 lata. Potem jej oszustwo wyszło na jaw, a zalotnicy
wymusili na niej, by skończyła całun.Było już 10 lat po zakończeniu walk w Troi.
A Odysa nie było nadal. Penelopa zamknęła się na piętrze wraz ze służącymi, a
syn- Telemach udał się do Spartyi Pylos by dowiedzieć się czegoś o losach
ojca.


Pandora
A jak to było z niesławną
Pandorą?Otóż po czynie Prometeusza, Zeus postanowił ukarać również ludzi. Kazał
sporządzić Hefajstosowi twór, który będzie narzędziem zemsty. Ten ,posłuszny,
wymieszał ziemię z wodą, a to co powstało obdarzył mową i siłą ludzką. Tak oto
powstałą kobieta, narzędzie zniszczenia świata. Miała postać powabnej dziewicy,
i urodę nieśmiertelnych. Hermes podarował jej wspaniałe imię- 'dar bogów' czyli
Pandora. Zeus ofiarował jej zamkniętą puszkę, ze wskazaniem by jej nie
otwierała, poczym wysłał ją do Epimeteusza, brata Prometeusza. Sławetny tytan,
opiekun ludzi, prosił ,niestety daremnie, by dziewica nie przyjmowała ,żadnego
podarku. Wtedy to dała o sobie znać kobieca ciekawość. Pandora złamała zakaz
i otworzyła skrzyneczkę, wtedy wyleciały z niej 'bezmyślne cierpienia i męki
szkaradne'. Ziemię opanowały kłopoty, ciężkie choroby, a za nimi śmierć. Ludzie
byli jednocześnie dobrzy i źli, pożądali bogactwo, co doprowadzało do poważnych
wojen. Powszechny był najgorszy grzech- bezbożność. Jednak nie wszystko opuściło
jeszcze ową puszkę, została tam jeszcze Nadzieja.Jednak Olimpijczycy postanowili
zniszczyć ludzki gatunek. Karą miała być powódź, straszliwy potop, od którego
zginęło każde dziecko, każdy mężczyzn i każda kobieta. Gdy bogowie odczuli już
satysfakcję, ujrzeli na brzegu morza niewiastę- Pyrrę, córkę Epimeteusza i
Pandory, oraz mężczyznę- Deukaliona. Im to bogowie pozwolili się przebłagać.
Zaprowadzili ich na jedyną ocalałą górę- Parnas, by tam mogli odprawić modły. Od
nich wzięła się nowa rasa ludzi. Temida kazała im rzucić za plecy kości swoich
matek. Pyrra uczyniła tak, lecz Deukalion rzucił kamienie, myśląc, o ziemi jako
o matce wszechrzeczy. Tak toz kości matki Pyrry narodziły się kobiety, a z
kamieni mężczyźni.


Prometeusz
Każdy z mieszkańców Olimpu zyskał władzę nad
wyznaczonymi mu częściami świata. Syn Tytana Japeta- Prometeusz, uzyskał opiekę nad
śmiertelnikami. Dostrzegł, że pożywienie ludzkie jest o wiele gorsze od tego co
jedzą bogowie. Zabił więc ogromne byka, a jego wnętrzności podzielił na 2
części. Na jednej kupce ułożył mięso i szpik, natomiast na drugiej kości
przykryte grubą warstwę tłuszczu. Poprosił wtedy Zeusa, by ten wybrał tą część
,która od teraz będzie przysługiwała bogom. Pan świata widząc apetyczny tłuszcz
wybrał drugą część. Wpadł jednak w ogromny gniew, gdy dostrzegł same kości.
Ukarał przede wszystkim ludzi, odbierając im ogień, źródło ich bezpieczeństwa i
pożywienia. Znowu niezbędny okazał się Prometeusz, wykradł z Olimpu ogień i
przemycił do na ziemię w łodydze kopru.Za karę Zeus kazałHefajstosowi przykuć
kuzyna do skały i skazał na wieczne męczarnie, co dzień przylatywał orzeł i
wydziobywał mu wątrobę, która na następny dzień odrastała. Męka miała kres
dopiero za sprawą Herkulesa. Zdarzyło się pewnego razu ,że przechodził tamtędy i
zabił orła. Zeus widząc czyn swego syna wybaczył Prometeuszowi. Mniej
więcejw tym samym czasie centaur Chejron został przypadkowo postrzelony,
przez Heraklesa, podczas walki centaurów i mitycznym ludem Tesalii- Lafitami.
Chajron cierpiał męki, zapragnął w końcu umrzeć, jednak był nieśmiertelny ,a
żeby oddać ducha musiał przekazać komuś swój dar. Spotkał wtedy Prometeusza,
któremu zaoferował ów podarek. W ten właśnie sposób Prometeusz stał się jednym z
nieśmiertelnych


Wojna
Trojańska
Wojna Trojańska była
skutkiem ingerencji bogów w życie ludzi. Pewnego dnia odbywał się ślub nimfy
morskiej Tetydy i króla Peleusa. Na wesele zaproszeni byli wszyscy bogowie,
oprócz Rydy-bogini niezgody. Ta zjawiła się jednak na weselu, w celu zemszczenia
się. Rzuciła pomiędzy biesiadników jabłko z napisem "dla najpiękniejszej". O
tak zaszczytny tytuł zaczęły spierać się 3 boginie: Atena, Hera i Afrodyta.
Sędzią ,z woli Zeusa, stał się najpiękniejszy ze śmiertelników- Parys
mieszkający w Troi. Był jednym z pięćdziesięciu synów króla Priama. Wiązała się
z nim przepowiednia, która mówiła, że przyczyni się on do upadku miasta. Dlatego
został zesłany do pilnowania stad owiec. Boginie obiecywały mu: Hera- władzę;
Atena- mądrość i powodzenia w walkach. Zaś Afrodyta przysięgła, że pojmie za
żonę najpiękniejszą ziemiankę na ziemi- Helenę, córkę Zeusa i Ledy. Byłą już
niestety zamężna królowi Sparty- Menelaosowi. Pokusa tak miłej kochanki
przekonała młodzieńca. Wybrał Afrodytę. Następnie śpiesznie udał się do Sparty.
Król ugościł go dobrze, jednak musiał wyjechać na Kretę. Gdy powrócił nie zastał
już żony ani gościa.Przed zaślubinami Menelaosa i Heleny dokonał się jednak
układ. O tak piękną kobietę zabiegała niezliczona ilość książąt. Jej ojciec-
Tyndareus, obawiał się wojny z państwami odrzuconymi, tak więc pretendenci
uzgodnili ,że uznają tego którego on wybierze i ,że przyjmą mu z pomocą w razie
potrzeby. Tak więc Menelaos wezwał na pomoc swych rywali. W beockim porcie Aulia
nagromadziło się, aż 100 tysięcy mężów. Byli tam m.in. Ajaks, Odyseusz,
Diomedenes, Sarpedon, Nestor, i najważniejszy z nich Achilles. Był królem
Myrmidonów, synem bogini Tetydy i Peleusa. Dowództwo objął brat poszkodowanego-
Agamemnon, król Agros i Myken. Wszystko było zapięte na ostatni guzik. Ludzie
wsiedli do statku, i nagle wiatr ustał. Zapytany o powód wróżbiarz Kalchanas,
odpowiedział, że powodem jest gniew Artemidy, z której świętego gaju Agamemnon
zabił łanię. Zadośćuczynieniem miała być jego córka Ifigenia. Król ugiął się pod
żądaniami tłumy i kazał sprowadzić córkę. Decyzja byłą jednak nieodwołalna.W
czasie walk doszło między nimi do sporu. Zaatakowali bowiem Trojańczyka
Chryzesa, kapłana Apollina. Łupem były jego córki, Agamemnonowi przypadła
Chryzeida, natomiast Achillesowi Bryzeida. Zdenerwowany bóg zażądał zwrotu
Chryzeidy. Agamemnon zgodził się, ale pod warunkiem, że Achilles odda mu swoja
część łupu. Ten oddał kobietę, jednak urażony wycofał się z walk. Kontakt
utrzymywał jedynie z przyjacielem Patroklosem. Ten prosił go by pożyczył mu swój
rynsztunek, tzn. złotą zbrojęi miecz. Uzyskał zgodę. Lech Patroklos uległ
trojańskiemu herosowi- Hektorowi. Po tym rozwścieczony Achilles ponownie wrócił
do walki. Bój nabierał rumieńców. W walkach brali udział nawet bogowie- Atena,
która zraniła Afrodytę i Aresa, którzy stali za Troją. Wkońcu doszło do walki 2
najsilniejszych- Achillesa i Hektora- najsilniejszego i najstarszego z
pięćdziesięciu synów Priama. (HOMER): Bóg ojciec wziął swą wagę ze złota i
położył na jej szalkach - na jednej los Achillesa, a na drugiej Hektora. Ujął
wagę pośrodku- przechyliła się. Nadszedł dzień śmierci Hektora.Trojańczyk
stracił swą włócznię, a Atena podsunęła ją Achillesowi ,a ten wbił ją w miękkie
ciało śmiertelnika. Półbóg przywiązał ciało do wozu i ciągnął je dookoła
Troi.Krwawa wojna trwałą już 10 lat. Jednak Troja stała nadal. Zginęli już
Achilles, Patroklos i Hektor. Potem poległ Parys. Wtedy Atena zesłała
natchnienie na Odyseusza. Zbudował wielkiego drewnianego konia, i wraz z paroma
innymi wojownikami weszli do wewnątrz. Flota grecka odpłynęła, jednak schowała
się niedaleko Troi. Następnego dnia po najeźdźcach zostało tylko pole na którym
rozbity był obóz, jak i ogromny zbudowany z drewna koń. Trojanie wprowadzili
rzeźbę do miasta. Sprzeciwiał się temu wróżbiarz Laokoon, wziął do ręki włócznię
i wbił ją w postać zwierza. Rozległ się głuchy odgłos. Wtedy Trojanie
przyprowadzili Sinona, który podawał, że jest uciekinierem z obozu greckiego.
Twierdził również, że postać jest darem dla Ateny, jeżeli zostanie zniszczona,
to jej burzyciel będzie potępiony przez boginię, jeżeli zaś wprowadzą postać do
miasta ,zyskają przychylność bóstwa. Podstęp się udał. Sinon uwolnił zamkniętych
wojowników. W tym czasie nadpłynęła flota. Wzniecono pożary, wymordowano
bezbronnych.Troja poległa.


Zeus
Zeus inaczej zwany jest Dzeusem(tak
go nazywa Jan Parandowski w 'Mitologii'). Jest to najwyższy bóg grecki.
Zamieszkuje Olimp. Jego imię
prawdopodobnie jest spokrewnione z indyjskim- DYAUS, staroniemieckim- ZIJ i
łacińskim- JUPITER; wszędzie uwidacznia się indoeuropejski pierwiastek DIV
,który oznacza tyle co: żucać, strzelać, błyszczeć. Nic więc dziwnego, że ZEUS jest
bogiem, którego atrybutami jest piorun. Oprócz tego EGIDA, DĄB, BERŁO, TRON i
ORZEŁ. Opowiastka I:Wielokrotnie Zeus przechwalał się, że jest
najpotężniejszy ze wszystkich bogów, a nawet, ze wszyscy oni razem wzięci nie
dadzą mu rady. Usłyszawszy to Ares stwierdził, że owszem, nikt mu nie dorówna,
ale na pewno wszyscy bogowie mogliby go pokonać z łatwością. Przytoczył również
historię, gdy Hera, Atena i Posejdon skrępowali Zeusa tak, że ten nie mógł się
ruszyć. Na ratunek Panu Gromów przybiegła Tetyda, bogini morska, późniejsza
matka Achillesa.Czym prędzej zbiegłą do Tartaru i poprosiła o pomoc sturękiego
Briareusa. Ten dopiero uwolnił boga. Opowiastka
II:Charakterystyczny przymiotnik Zeusa związany z wieloma mitami, to
zdrady i komplikacje miłosne. Nie wszyscy wiedzą, że pierwszą jego żoną była
Metyda(bogini mądrości, a córka Okeanosa). Potem była Temida(bogini
sprawiedliwości), z tego związku powstały Mojry i Hory. Następną miłością była
Eurynome matka Charyt. Owocny okazał się związek z Mnemnozą(pamięcią), jego
owocem było 9 Muz. Potem otoczył uczuciem siostrę Herę, razem spłodzili Hebe,
Ejletyja, Aresa i Hefajstosa. Natura Zeusa nie ułatwiała mu wierności żonie. A
jak można być w sporze ze swoją naturą? Dlatego miewał wiele romansów z
boginkami, nimfami i śmiertelniczkami.By uchronić ukochaną Io musiał przemienić
ją w jałówkę(inne źródła mówią, że to Hera przemieniła jąw krowę.By uwieźć
Europę, córkę Fenickiego króla, musiał przemienić się we wspaniałego byka o
złotych rogach. Zafascynowana kobieta dosiadła go, a on porwał ją na
Kretę.Dziwne narodziny mieli Polideukes i Helena, narodzili sięz jaj,
powstałych ze związku przemienionego w łabędzia Zeusa i Ledy.Kolejny romans miał
z Danae, córką króla Argos, Akrizjosa. Król ten znał przepowiednię, że zostanie
zabity przez swojego wnuka, tak więc zamknął córkę we wiezy z brązu. Natomiast
Zeus przyszedł do niej pod postacią złotego deszczu.Miał również romans z Leto,
jednak w obawie przed żoną porzucił kochankę. Hera zabroniła udzielać
schronienia kobiecie. Ta znalazła ją dopiero na wyspie w archipelagu Cyklad,
gdzie powiła Apolla i Artemidę. Na uczczenie tego wyspa ta zostałą nazwana
Delos, czyli jaśniejąca.Inną miłością byłą Semele. Zauroczony nią Zeus przyrzekł
wypełnić każdą jej prośbę. Hera 'doradziła jej' by poprosiła o to by ukazał się
jej w swojej najwspanialszej postaci. Niestety bóg musiał dotrzymać słowa i
ukazał się pod postacią pioruna. Semele porażona jego blaskiem padła martwa.
Ponieważ była brzemienna ojciec wydobył z jej łona dziecko i włożył je sobie do
uda. Wyszło z niego po 3 miesiącach doskonale rozwinięte(stąd powiedzenie
"wyjść z uda Zeusa" czyli chlubić się swoim pochodzeniem).

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

strefamiszcza.htw.pl