182

Trochę ciekawostek – na weekend (czego to ludzie nie wymyślą ...

/ Spis
Treści /
Jak tabletka zdrowia
Grupa pacjentów czeka na kurs autoregulacji. Chorzy i zdrowi, w różnym wieku. Powinienem im wyjaśnić, czym jest ta metoda. Nauczyć posługiwać się nią. Aby potem to, czego się nauczyli, nie zawisło w powietrzu. Często tak bywa, że człowiek kończy kurs, a potem brak mu motywacji i wszystko zmarnowane... Tak jest np. z zajęciami gimnastycznymi, z jogą, z autotreningiem, z językami obcymi oraz wielu innymi umiejętnościami.
Siedzi grupa. Debiutanci. Powinni być nie tylko leczeni, ale i opanować nawyki, pożyteczne dla zdrowia.
Dagestański Ośrodek Autoregulacji jest zakładem nowego typu, w którym obok leczenia uczymy i rozwijamy pacjentów. Człowiek powinien wychodzić od nas nie tylko podkurowany, ale też wyedukowany, jak później utrzymywać dobrą kondycję. Nauczamy więc ich metody autoregulacji.
Powtarzam: jest ona pożyteczna we wszystkich dziedzinach życia i działalności. Dlatego nasz zakład jest ośrodkiem, centrum, a me na przykład oddziałem w klinice czy szpitalu. Tam pracują lekarze, wykorzystujący do leczenia chorych autoregulację łącznie z innymi metodami terapeutycznymi. Tutaj, w Ośrodku Autoregulacji specjaliści muszą być także psychologami, pedagogami, socjologami, a nawet filozofami – co zresztą mieści się w moim przekonaniu – w działalności lekarza, w systemie jego pracy...
Przychodzą do nas sportowcy, pragnący nauczyć się szybkiej odbudowy sił, pedagodzy – ze zdenerwowania tracący głos przed audytorium, pracownicy zatrudnieni przy monotonnej pracy, przemęczeni, dyrektorzy przedsiębiorstw, którzy pragną nauczyć się chociaż przez kika minut wyłączenia się od nacisku tysiąca problemów. Słowem – przychodzą ludzie najróżniejszych zawodów.
A jeżeli się nie uda? Przecież obiecywali!
Jakże nie obiecać, kiedy nie wymyślono skuteczniejszych recept dla zachęcenia pacjenta? A bez optymizmu lekarza oraz pacjenta nie będzie potrzebnego kontaktu emocjonalnego. A on musi zaistnieć!
Rezultatem nauki w ośrodku powinna być nie tylko wiedza teoretyczna, lecz i nawyki praktyczne. Specyficzne, których nie można nabyć poprzez mechaniczne powtarzanie. Można je opanować tylko w stanie specjalnym – w stanie autoregulacji, co jest znacznie bardziej skomplikowane.
Oto na przykład pacjent, który zgłosił się na leczenie, cierpi na zapalenie korzonków rdzeniowych. Należy zacząć od uwolnienia go od bólu, bo w tym stanie nie będzie uważnym uczniem. W Ośrodku Autoregulacji jest pracownik, który się tym zajmuje. Ściślej mówiąc – potrafi to każdy i jeden może zastąpić drugiego, ale podstawowa odpowiedzialność spoczywa na specjaliście od terapii odruchowej l oczywiście, na kierowniku ośrodka. Jak zresztą we wszystkich innych przypadkach...
Podczas nauki, jeśli zachodzi potrzeba, stosuje się akupunkturę w połączeniu z innymi metodami leczenia. Na przykład masażem, pulsowaniem cieplnym, terapią manualną i innymi. Wszystko to przygotowuje pacjenta do właściwego przeszkolenia.
Już od dawna wiadomo, że im lepiej czuje się człowiek, tym jest zdolniejszy do nauki. Szczególnie, gdy udziela jej lekarz, który poprawił jego samopoczucie, czym zdobył pełne zaufanie.
Sam lekarz podczas pracy również powinien – mało! – musi dobrze się czuć! W przeciwnym przypadku nie wywoła u pacjenta obrazu zdrowia! Bez wyrazistego, sugestywnego obrazu zdrowia – pacjent zdrowieje trudniej. Nawet przy przeprowadzeniu zabiegów fizjologicznych. Stare to prawdy, ale – niestety – w klinikach rzadko brane pod uwagę. Zresztą – jak może być inaczej, skoro samo pomieszczenie szpitalne, w swoim obecnym statystycznym wariancie, już wywołuje obraz choroby?
Większość ludzi – niestety – nawet nie potrafi sobie wyobrazić, jak powinien wyglądać zdrowy człowiek. Jakie powinien mieć oczy, chód, oddech, intonację... W przyszłości – mam nadzieję – Ośrodek Autoregulacji będzie tak zbudowany, by już przy wejściu pacjent zaczynał lżej oddychać! By przypominał mu ziemię obiecaną, gdzie można się oczyścić, wyzdrowieć, pokrzepić duszę, porozumieć z ludźmi. A nawet – być może – podjąć jakieś ważne decyzje. A już na pewno nauczyć się zdrowego obrazu życia.
Ten nasz przyszłościowy ośrodek zdrowego życia powinien znajdować się na łonie przyrody, której kontemplowanie już samo w sobie jest psychoterapią! Będzie sala sportowa i oddziały przeznaczone na wstępne zabiegi leczniczo-ozdrawiające.
Jeżeli człowiek wspaniale się czuje i wykorzystując stan specjalny, utrwala to samopoczucie w pamięci, potem będzie zdolny posługując się autoregulacją wywołać u siebie dobrą formę.
W takim przypadku metoda działać będzie jak zakonserwowana w organizmie tabletka zdrowia!
Za pomocą autoregulacji można wywoływać wszystko to, co kiedyś pomogło w uzyskaniu dobrego samopoczucia czy nastroju. Można na przykład wspomnieć najpiękniejszy dzień, kiedy byłeś w doskonałym nastroju. Kiedy wszystko się udawało. Kipiałeś wtedy energią. Wszyscy patrzyli wyłącznie na ciebie!
W stanie specjalnym można pomarzyć o tym, jakimi chcielibyśmy widzieć siebie, wyobrazić sobie upragniony nastrój, wyraz twarzy, chód! ! organizm zacznie nastrajać się na falę naszego ideału. Święte prawo człowieka do marzeń w stanie autoregulacji przekształca się w możliwość samotworzenia, a całe bogactwo wrażeń życiowych – w instrument uzdrawiający i przedłużający życie.
Grupa pacjentów czeka na kurs autoregulacji Chorzy i zdrowi, ludzie w różnym wieku. Patrzą na mnie. Jestem lekarzem. Aby oni byli szczęśliwsi – ja powinienem czuć się bardzo dobrze!

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

strefamiszcza.htw.pl