131

Trochę ciekawostek – na weekend (czego to ludzie nie wymyślą ...

Wstecz / Spis treści / Dalej


ROZDZIAŁ 7: ZA MURAMI

Miałem wrażenie, że ktoś obserwuje mnie z ukrycia; trwało
to dwa dni.
Gdy na koniec drugiego dnia udałem się na spoczynek,
coś obudziło mnie we śnie i ujrzałem mały
pojazd kosmiczny za oknem...
Leigh Washington

Zjawisko kontaktów z pozaziemską inteligencją z każdym krokiem odsłania coraz to nowe oblicza. Jak dalece właściwie przybysze z kosmosu wniknęli w nasze ziemskie społeczeństwo? Czy uchowały się jakieś obszary jeszcze przez nich nie spenetrowane, które mogą stanowić kluczowy element, brakujący do wyjaśnienia zagadki?

Pewien mężczyzna, inteligentny i posiadający dar wysławiania się, na początku 1991 roku poinformował nas listownie o fascynujących zdarzeniach związanych z obcymi przybyszami, jakie stały się udziałem jego samego i towarzyszy. Tym, co odróżnia te relacje od innych, będących przedmiotem naszych badań, jest to, iż pochodzą z więzienia.

“Leigh Washington" (to nazwisko przybrane) jest więźniem zakładu penitencjarnego w stanie Michigan. Za murami więzienia regularnie, od końca lat siedemdziesiątych, doświadczał nawiedzenia przez obcych. Listy, Jakie od niego otrzymaliśmy, odznaczają się klarownością, zrównoważeniem i lekką dozą sceptycyzmu. Leigh posiada otwarty i dociekliwy umysł. W miarę zapoznawania się z jego relacjami stało się dla nas jasne, że oto ukazuje nam się nowa dziedzina kontaktów z UFO, dotychczas pomijana. Oddajmy głos samemu autorowi...

Choć może to wydać się dziwne i niecodzienne, doświadczyłem wielu kontaktów z obcymi istotami podczas odsiadywania wyroku, za murami więzienia... Używam określeń “dziwne" i “niecodzienne", ponieważ w ogólnym przekonaniu więźniowie, to typy “spod ciemnej gwiazdy", o skłonnościach raczej mało chwalebnych. Niemniej, nie jest to do końca prawdą.

Wiem, że słowo “skazaniec" budzi przeważnie niemiłe skojarzenia. Chciałbym jednak was zapewnić, że choć w więzieniu przebywam od szesnastu lat, ciężko pracuję nad tym, aby na nowo stanowić jedność z Całością, ze Wszystkim Co Jest. W miejscu zaślepienia i niewiedzy teraz króluje świadomość. Pozwoliła mi ona poznać wiele rzeczy...

Od dłuższego czasu odnoszę wrażenie, że my -więźniowie tego konkretnego zakładu karnego – znajdujemy się pod obserwacją. Podejrzewam w ogóle, że takie miejsca – gdzie panują zaślepienie i strach – stanowią idealne pole do przeprowadzania badań. Stwierdzam to bez stuprocentowej pewności, ponieważ nie mogę w sposób rozstrzygający dowieść wiarygodności swoich odczuć. Kryje się w tym wszystkim więcej, niż potrafię udowodnić!

We wszystkich listach Leigh zachowuje postawę chłodnego obserwatora. Nie wysuwa żadnych górnolotnych twierdzeń i nie ma żadnych podstaw, aby posądzić go o manię wielkości. Często podaje w wątpliwość własne spostrzeżenia. Nadaje to jego informacjom dziwną realność. Zamieszczamy poniżej jego pierwsze sprawozdanie z kontaktów z obcymi.

Miałem wrażenie, że ktoś obserwuje mnie z ukrycia; trwało to dwa dni. Gdy na koniec drugiego dnia udałem się na spoczynek, coś obudziło mnie we śnie i ujrzałem mały pojazd kosmiczny za oknem mojej celi. Obok pojazdu stało dwóch kosmitów, jeszcze inny zbliżał się do okna. Gdy podszedł, domyśliłem się, że chodzi mu o mnie.

W ręku miał coś, co wyglądało na podłużny przyrząd, przypominający pręt. W jakiś sposób wiedziałem, że po włączeniu wystrzeli wiązką białego światła. Znajdujący się za oknem obcy przybysz wycelował we mnie ów przyrząd. W tej samej chwili gdy biały promień pomknął w moją stronę, skoczyłem w drugi koniec celi. Tam jednak utkwiłem w kącie, z którego nie mogłem szybko się wydostać; obcy wymierzył miotacz w okolice mojego trzeciego oka (między brwiami) i strzelił. Natychmiast zalał mnie strumień informacji, których nie rozumiałem. Umysł wypełniło mi całe mnóstwo symboli; może był to jakiś język, za trudny dla mnie do ogarnięcia. Po krótkiej chwili obcy odszedł, a ja po przebudzeniu zachowałem pamięć całego zdarzenia.

Znawca przedmiotu z pewnością rozpozna pewne wątki: podłużny przyrząd, uderzenie świetlnym promieniem w czoło; błyskawiczny przekaz symboli czy informacji. Zadziwiające są jednak implikacje powyższych doświadczeń.

W poprzednich rozdziałach przedstawiliśmy zgromadzoną wiedzę na temat eksperymentów, jakie przeprowadzają na Ziemi przybysze z innych planet. Postawmy się na chwilę w ich położeniu. Naszym celem jest dokonanie badań, przeprowadzanie doświadczeń. Jaki jest jeden z warunków, który musi zostać spełniony podczas prób? Kontrolowane środowisko. Jakie kontrolowane środowiska istnieją już niejako gotowe na Ziemi? Więzienia. Jeśli chcemy zdobyć dane na temat gwałtownych reakcji emocjonalnych (albo powiązanych z nimi reakcji biochemicznych), gdzie można znaleźć ludzi przebywających w kontrolowanym środowisku i doznających silnych emocji? Za murami więzienia.

Wiemy już na podstawie wcześniej prezentowanego materiału (oraz lektury klasycznych pozycji z tej dziedziny), że obcy przybysze często roztaczają przed porwanymi scenariusze przebiegu wypadków, aby wzbudzić określone reakcje. Leigh ma do przekazania ciekawą historię...

(Którejś nocy) zabrano nas całą grupą na coś, co w moim przekonaniu było sprawdzianem reakcji. Z czymś takim miałem do czynienia po raz pierwszy. Następnego dnia rano potrafiłem przypomnieć sobie tylko czwórkę uczestników tego doświadczenia, oprócz siebie jeszcze trzech współtowarzyszy z celi. Wypytałem dwóch z nich i tylko jeden cokolwiek pamiętał, Kevin. Powiedział, że z całą pewnością miało to związek z przybyszami z kosmosu, ale całego zdarzenia dokładnie nie pamiętał.

Wzięto nas przypuszczalnie na pokład statku, gdzie stworzono na nasz użytek otoczenie przypominające Ziemię... Muszę wyznać, że wszystko to było starannie wyreżyserowane! Umieszczano nas w różnych sytuacjach po to, aby uzyskać określone wyniki, które w jakiś sposób w pomieszczeniu utrwalano. Inżynierów co prawda nie było widać, ale czułem, że rejestrują każdą naszą reakcję. Moje doznania testów można podzielić na dobre i złe. Miałem wrażenie, że wszystkie testy podzielone były na dwie grupy. Jedna dawała dobre samopoczucie, druga złe...

Na osobne omówienie zasługuje myśl (jaką nam poddano), że nie wrócimy do więzienia! Wszyscy czuliśmy się w związku z tym bardzo szczęśliwi. Nigdy wcześniej nie przyszło mi do głowy, że mogę zostać zabrany przez UFO. Pamiętam, że zastanawiałem się nad tym, jak moje zniknięcie przyjmą władze więzienne. Sprawiło mi to ogromną radość. Niestety, sądzę, że powiedziano nam to tylko po to, aby uzyskać pożądany odzew – trochę to okrutne, prawda?

Jeśli obcy wykorzystują nasze więzienia jako laboratoria, wspomniane wyżej przeżycia miałyby uzasadnienie. Przybyszów z kosmosu szczególnie zdają się interesować skrajne emocje – gniew, strach, radość. Czy jest skuteczniejszy sposób na wywołanie radości niż oznajmienie więźniowi, że nie musi wracać za kratki? Niekoniecznie świadczy to o okrucieństwie obcych, lecz raczej o ich ignorancji w tej dziedzinie. Odcienie emocji mogą być dla nich niczym jabłka o różnych barwach, a oni zaspokajają w ten sposób swą poznawczą ciekawość.

Leigh postanowił też ujawnić nam doświadczenia, z jakich zwierzyli mu się dwaj współwięźniowie. Nietrudno się domyślić, że więźniowie niechętnie dzielą się takimi przeżyciami, ponieważ mogłoby to zagrozić ocenom psychologicznym, jakim regularnie podlegają. Jednak Leigh zdołał pozyskać zaufanie swych towarzyszy i stąd ta potajemna wymiana informacji między nimi.

Pewien więzień, którego nazwiska przyrzekłem nie zdradzać, miał za sobą niesamowite przeżycie, które przytrafiło mu się przed rokiem. Było późno, druga nad ranem. Z jakiegoś powodu więzień ten przebudził się, a ponieważ z jego łóżka rozciąga się widok za okno, gdy otworzył oczy, ujrzał coś “nie z tej ziemi". (To jego własne słowa.) Owa istota zaglądała do środka celi. Siłą rzeczy, kiedy zobaczysz stwora z wielką głową i parą ogromnych czarnych oczu, który patrzy na ciebie zza okna, trudno zachować spokój. Więzień ten narobił takiego wrzasku, że dwóm strażnikom nakazano dokładnie przeszukać celę. Całe zdarzenie było “po prostu niesamowite". Nie trzeba dodawać, że niczego ani nikogo nie znaleziono. Jak całą rzecz ocenić – na plus, na minus czy obojętnie? Osobnik ten określił wypadek jako zdecydowanie na minus i ma nadzieję, że więcej się nie powtórzy.

Kevin również widział we śnie coś w rodzaju statku kosmicznego za oknem. Tak naprawdę sądził, że się obudził, gdy zdarzenie to miało miejsce, ale po przebudzeniu rano stwierdził, że był wówczas pogrążony we śnie. Wspomniał też, że kiedyś przez cały dzień brzęczało mu coś w prawym uchu.

Ja nigdy mu nie mówiłem, że coś takiego odczuwam za każdym razem, gdy wyczuwam czyjąś niewidzialną obecność. Zbieg okoliczności?

Chyba nie. Sensacje odczuwane przez Kevina w okolicy prawego ucha nie są niczym nowym w dziedzinie ufologii. Odnotowano liczne przypadki krwawienia z nosa czy z ucha po spotkaniu z obcym. Jak często takie kontakty mają miejsce? Leigh, raz jeszcze, opisuje swoje przeżycia.

Podczas mego wieloletniego pobytu w więzieniu zetknąłem się z wieloma sytuacjami, kiedy po przebudzeniu ktoś odkrywał ślady krwi na poduszce, spowodowane krwawieniem z nosa w środku nocy. Stanowczo ze zbyt wieloma, jak na mój gust. Od lat nie daje mi to spokoju!

Do tej pory relacje Leigha pokrywają się z prawidłowościami wykrytymi przez badania nad porwaniami przez UFO. Powstaje więc pytanie: Kim są istoty, z którymi spotykają się ci więźniowie? Mężczyzna pragnący zachować anonimowość opisuje je jako wielkogłowe, z ogromnymi czarnymi oczami – odpowiada to przedstawicielom Zeta Reticuli w naszym ujęciu. Czy trafiały się jakieś odmienne istoty? Znów odwołujemy się do powszechnego wzorca, który występuje w opowiadaniu Leigha.

Spałem, ale we śnie obudziła się moja świadomość. Dostrzegłem poruszające się na niebie pojazdy. Nadlatywały w moim kierunku w dwóch identycznych formacjach; było ich 18 do 20. Połowa zajęła się swoimi sprawami (cokolwiek to było), druga zaś krążyła nad naszym więzieniem. Przelatując, wszystkie bez wyjątku pojazdy emitowały wiązkę niebiesko-zielonego światła. Po chwili uświadomiłem sobie, jaki jest cel tego lotu i świateł. Obcy szukali określonych osób i w ten sposób je rozpoznawali. Poczułem, że mnie samego przyciąga takie światło. Znalazłem się wewnątrz statku z innymi. Niektórych ludzi znałem z więzienia, wielu widziałem po raz pierwszy na oczy.

Nie pamiętam wszystkiego, co działo się na pokładzie, ale dość sporo zachowało się w mojej pamięci. Pokazano mi, jak jedna grupa obcych wykorzystuje epidemię AIDS do swych celów i manipuluje nosicielami, aby rozszerzyć jej zasięg. Zobaczyłem też, jak opanowano mass media w celu wywierania wpływu na ogromne masy ludzi... Moją instruktorką była osobniczka płci żeńskiej, z rudymi włosami. Pamiętam, jak pomyślałem sobie, że jest niezła jak na kosmitkę. Ona roześmiała się i powiedziała: “Potraktuję to jak komplement". Czytała w moich myślach. Dużo się śmiała i chętnie dzieliła się swymi wiadomościami. Miała przepastne, lśniące ciemnobrązowe oczy, jej zęby były drobne, lekko zaokrąglone przy końcach.

Interesujące. Pierwszy opis kontaktu z obcymi wskazywał na niskie, łyse, wielkookie istoty. W zdarzeniu wyżej przedstawionym brał udział osobnik humanoidalny, należący być może do tej samej rasy co wymienieni w innych, podobnych relacjach. Tak jak gdzie indziej, istota

wielkooka skupiona była na pobieraniu próbek i przeprowadzaniu doświadczeń. Zetknięcie z osobnikiem humanoidalnym służyło bardziej nawiązaniu bezpośredniego kontaktu i przekazaniu informacji. Szczególnie uderzyła nas jedna uwaga poczyniona przez Leigha:

Mam wrażenie,że jedna grupa chce, abym wiedział, co jest grane... a druga tego nie chce.

Co jest w takim razie grane? Pytania dotyczące eksperymentów przebiegających w warunkach kontrolowanych zadaliśmy istocie imieniem Sasha. Nie otrzymaliśmy w pełni wyczerpującej zagadnienie odpowiedzi, ale być może przybliży to nas trochę do rozwiązania zagadki obcych odwiedzin.
*     *     *

#Opowiedz nam proszę o uprowadzeniach zdarzających się w więzieniach? Czy twoim zdaniem coś takiego ma miejsce?#

Sasha: Zdarzenia określane przez was mianem uprowadzenia istotnie mają miejsce w więzieniach, ale trzeba, rzecz jasna, trochę to zagadnienie rozwinąć.

Jedno jest wiadome, porwania przez obcych w zakładach karnych nie występują ani częściej ani rzadziej niż w obrębie całej populacji. Nie odbywają się nigdy bez przyzwolenia ze strony uczestników tego zdarzenia. W tym sensie więc, czy ma to miejsce w więzieniach, czy poza nimi, jest bez znaczenia.

Niektóre grupy obcych przybyszów nie zdają sobie nawet sprawy, że mają do czynienia z osobami przebywającymi w zakładach zamkniętych. Pewne odłamy są tego świadome, inne nie. Wszystko zależy od tego, o którym odłamie mowa.

W uprowadzaniu więźniów bierze udział kilka różnych grup istot pozaziemskich. Pierwszą (należącą w tym przypadku do mniejszości) stanowią przyjaźni Zeta Reticuli.

Osobnik znany wam jako Leigh między innymi nawiedzany jest przez ten przyjaźnie usposobiony odłam Zetów.

Ogólnie rzecz biorąc, w każdym doświadczeniu porwania poznasz naturę swego doznania z obcymi po naturze swojej świadomości. Jeśli jesteś osobą bojaźliwą, nawiązujesz kontakt, który budzi twój lęk. Jeśli zaś dążysz do duchowego rozwoju, doprowadzasz do kontaktu dobroczynnego.

Przyjazny odłam Zetów wie, że osoby, z którymi się komunikują, przebywają w więzieniu. Zwracają się do nich z wielu powodów. Jednym z nich jest zbieranie danych na temat ludzkiego pola energetycznego i ludzkiej uczuciowości w środowisku zamkniętym, zwłaszcza nasyconym silnym negatywizmem. Zeta Reticuli nie są odpowiedzialni za to negatywne zjawisko; badają jedynie jego skutki.

Następnym celem uprowadzeń z więzień jest pozyskiwanie materiału genetycznego w obrębie społeczności zamkniętej. Choć może to się wydać dziwne, Zetowie poszukują tam mutacji będących wynikiem uwięzienia. Kojarzą oni doświadczenie będące udziałem więźniów z “zejściem do podziemia", które stało się doświadczeniem ich własnej rasy w przeszłości. Zajmują się adaptacją genetyczną więźniów do warunków ograniczenia.

Ten rodzaj interakcji można rozpatrywać też w jeszcze innych kategoriach – daru dla niektórych uwięzionych osób – zwłaszcza jeśli posiada on również wymiar duchowy. Zeta Reticuli na swój sposób się z nimi solidaryzują, pamiętają bowiem swoje własne dawne odcięcie od świata. Stanowi to więc swoistą próbę uzdrowienia; mamy tu do czynienia z czymś w rodzaju szczytnej transakcji wymiennej.

Inną grupą kontaktującą się z więźniami są, jakbyśmy to określili, “zbieracze danych". Są to przede wszystkim neutralni Zetowie, choć mogą też brać udział przedstawiciele innych ras. Kierują nimi pobudki ściśle naukowe, ani przyjazne ani wrogie. Nie mają na celu przyczynić się do duchowego oświecenia więźniów ani nimi manipulować. Chodzi wyłącznie o zdobywanie danych. Odbywa się to również w obrębie populacji ogólnej, ale częściej w społecznościach zamkniętych z racji tego, że są środowiskiem kontrolowanym.

W kontakty z więźniami zaangażowane są rasy humanoidalne, na które składają się istoty wywodzące się z gwiazdozbioru Lutni (na przykład, Plejadianie) oraz inne, genetycznie pokrewne. Są one z natury bardzo dobroduszne. Pozostają jednak w mniejszości i kontaktu z nimi dostępują tylko jednostki otwarte na tego rodzaju interakcję. Nie chodzi tu o żadne testy i doświadczenia, lecz przekazywanie wiedzy. Zazwyczaj między pozaziemskim humanoidem a odbiorcą istnieje jakaś więź.

Na koniec trzeba wspomnieć o grupie usposobionej negatywnie. Muszę jednak wyjaśnić, że stanowi ona zaledwie ułamek całości, tyle że w warunkach kontrolowanych, z dużą dawką negatywizmu, jej udział proporcjonalnie wzrasta.

Kontakty więźniów z grupą negatywną są częstsze niż populacji ogólnej, z tej prostej przyczyny, że wielu z nich żyje w strachu, doświadcza bezsilności, utożsamia się z rolą ofiary i dlatego przyciąga taki właśnie rodzaj interakcji. Te wrogie obce istoty obejmują nieprzyjaźnie nastawionych Zeta Reticuli (zwanych “Szarymi") oraz przybyszów z Oriona, kontaktujących się fizycznie, telepatycz-nie czy za pośrednictwem holograficznej projekcji. Występują też mieszane rasy humanoidalne, wrogo nastawione. Wszystkim na ogół chodzi o uzyskanie danych o ludzkiej psychice w celu ewentualnego ich wykorzystania do przejęcia kontroli nad ludzką społecznością.

Poza tym, wrogo nastawieni przybysze zdają sobie w pełni sprawę z położenia więźniów i stąd wykorzystują ich nieraz do roli królików doświadczalnych. Mogą przeprowadzać eksperymenty, które wy uznalibyście za nieludzkie.

Poszczególne grupy obcych wiedzą o swoim wzajemnym istnieniu, co prowadzi do swoistych rozgrywek między nimi. Niektóre próbują interweniować, aby uchronić więźniów przed negatywnymi kontaktami. Nieprzyjaźnie nastawieni przybysze z kolei mogą dążyć do podporządkowania sobie więźniów, aby przez ich zastraszenie zapobiec kontaktom dobroczynnym. Stanowi to tylko niewielki procent, ale chodzi o oddanie panującej dynamiki.

Należy jednak pamiętać, że wszyscy ludzie, niezależnie od miejsca, jakie zajmują w społeczeństwie, sami wybrali rzeczywistość, której doświadczają. Dlatego jest w mocy każdego z nich zmienić charakter doznawanego uprowadzenia.

#Czy wiadomo coś o naszych naukowcach przeprowadzających eksperymenty w więzieniach?#

W to zagadnienie nie chcemy tu się wdawać. To się zdarza. Są to jednak przypadki odosobnione, nie reguła.

#Czy istnieją jakieś, stosowane przez was, metody czy podejścia właściwe wyłącznie dla środowiska więziennego?#

Metodologia czy narzędzia same w sobie się nie różnią, ale pewne szczegóły tak. Leigh opisywał swoje przeżycia, kiedy oznajmiono mu, że nie wróci do więzienia. Taka wiadomość nie odniosłaby podobnego skutku w obrębie ogólnej populacji. Ponieważ życie więźniów podlega takim ograniczeniom, obcy badają poczucie zniewolenia. Ci wrogo usposobieni będą chcieli to poczucie wyzyskać dla własnego dobra. Przyjaźni przybysze będą starali się to poczucie zniewolenia u więźniów złagodzić. Kwestie odosobnienia i ograniczenia znajdują się w centrum uwagi obcych.

#Dlaczego ?#

Środowisko więzienia można uznać za odpowiednik waszej planety w skali mikro. Krążą pogłoski, iż Ziemia stanowi kolonię karną całej galaktyki. Nie w tym rzecz, że ktoś was do tego celu wykorzystuje. Ale takie jest odczucie czy doznanie waszej planety w skali globalnej. Tak więc środowisko więzienne to mikrokosmos, odzwierciedlający makrokosmos waszej zbiorowej świadomości. Dlatego obierając za cel mikrokosmos obcy mogą dojrzeć w nim większą całość.

#Czy mógłbyś podać jeszcze inne przykłady podejścia różnych grup do badanego środowiska? W jaki sposób wybierają uczestników?#

Odłamy przyjazne zwracają się do jednostek, które są w stanie odszukać. Znaczy to, że mogą “dostrzec" kogoś, kto posiada odpowiedni poziom wibracji. Wyższa wibracja świadczy o tym, że osobnik wyzbywa się “świadomości ofiary". Takie właśnie jednostki są w stanie odnaleźć. Takich też szukają, ponieważ zdają sobie sprawę, że stanowią one zasadniczy przełom w postawie charakterystycznej dla społeczności więźniów. Dlatego są namierzane.

Przyjaźni Zetowie i zbieracze danych wychwytują tych, których są w stanie znaleźć, czyli tych, których rozpoznawcze wibracje są zaprogramowane w komputerze. Pytanie więc, w jaki sposób ich rozpoznawcze wibracje są zaprogramowywane w komputerze? Odpowiedzi na to dostarczają rozdziały wcześniejsze, gdzie mowa jest o wcześniejszym porozumieniu czy idei dobrowolnej współpracy na określonym poziomie energii.

Grupy nieprzyjazne również wyszukują takich, których mogą namierzyć. Działa tu zasada: “swój przyciąga swego". Wrogo nastawieni przybysze znajdują ludzi bardzo do siebie podobnych – żyjących w strachu, w poczuciu zagrożenia i żerujących na innych.

#A co z humanoidalnymi przybyszami? Czym się kierują i jakie mają zamiary ?#

Powiedzmy, że są orędownikami przyszłości. Starają się uchronić Ziemię przed nią samą. Więzienia są dla nich pierwszoplanowym polem do działania na rzecz podniesienia poziomu wibracji na Ziemi. Gdyby udało się wznieść na wyższy poziom wibracje w obrębie zakładów karnych, natychmiast odbiłoby się to na świadomości zbiorowej. Praca z więźniami należy do najtrudniejszych wyzwań, ale przynosi humanoidom najwięcej satysfakcji i najsilniej promieniuje na resztę populacji.

#Tam znajduje się punkt zerowy.#

Tak. Część humanoidalnych przybyszów nawiązujących kontakt z więźniami, to przyszli Terranie, którzy cofają się w czasie i usiłują naprawić system więziennictwa przez wzrost świadomości.

#Czy znasz jakichś humanoidów, którzy się tym zajmują? Jak wyglądałby typowy przebieg takiego kontaktu?#

Jako specjalista od inżynierii kulturowej, studiowałam też system karny na waszej planecie. Nie odbywało się to jednak nigdy na zasadzie przymusu, uprowadzania więźniów wbrew ich woli. Poznanie to jest owocem dobrowolnej współpracy wielu różnych dusz, które wybrały pobyt w więzieniu na Ziemi. Przebiegało głównie podczas ich snu. Wyjątkowo, raz czy dwa, zdarzyło się, że badacze odwiedzali celę w postaci fizycznej, aby porozmawiać z więźniami. Utrzymywane to jest w ścisłej tajemnicy ze względu na okresowe oceny psychologiczne, jakim podlegają skazańcy. Sama nie odwiedzałam nigdy celi, ale uczyniło to kilku moich kolegów.

#/ co się okazało?#

Następowała wymiana telepatyczna między dwojgiem umysłów, dotycząca emocji odczuwanych przez więźnia w zakładzie odosobnienia, sięgnięcie do pokładów lęku, nadziei i pragnień. Ze strony pozaziemskiego przybysza płynął przekaz czegoś, co uznalibyście za wiedzę kosmiczną, informacje duchowe, metafizyczne zasady. Pozwoliło to więźniowi poszerzyć swój punkt widzenia. Nie da się tego przedstawić w formie jeszcze bardziej konkretnej, ponieważ doświadczenie to, przepływ myśli, ma charakter abstrakcyjny. Nierzadko więźniowie w stanie snu czy w ciele astralnym zabierani są do innych miejsc, na przykład statków kosmicznych. Czasami obcy porozumiewają się ze znanymi sobie jednostkami jeszcze na inne sposoby. Przebiega to w radosnej atmosferze, a jednocześnie przynosi znaczące korzyści, gdyż więźniowie zabierają niejako ze sobą tę energię i radość, które towarzyszą całej interakcji.

#Jaką wiedzę uzyskali obcy dzięki obcowaniu z więźniami, a co wynieśli z. tego więźniowie? Nie chodzi tylko o wymiar duchowy, po prostu – ile z tego pamiętają?#

Przybysze humanoidalni zyskują na tym wgląd we własną przeszłość, w czasy, kiedy sami stosowali system kar, kiedy czuli się zniewoleni. Emocje szczodrze ujawniane przez więźniów i im przekazywane, przyczyniają się do ich dalszego rozwoju.

Z jednej strony Zeta Reticuli przekonani są, że gromadzą wiedzę na temat chemicznych zmian zachodzących w ludzkim ciele w sytuacji stresu. Uczą się jednak czegoś więcej, gdyż dzięki tym kontaktom uzdrawiają swoją przeszłość. Do tej pory tego aspektu nie dopuszczali do swej świadomości.

Zbieraczom danych również chodzi o poznanie, co dzieje się w ludzkim ciele pod wpływem stresu. Ponieważ interesuje ich ewolucja genetyczna, wiedza ta przydaje im się przy tworzeniu genetycznie bardziej odpornych ras.

Ciekawe spojrzenie na sprawę mają grupy nieprzyjaznych obcych. Wierzą oni, że wpływają na społeczność więzienną do tego stopnia, iż można by to nazwać infiltracją. Wierzą, że zaczynając od więzień przenikają do całej ziemskiej populacji. Wydaje im się to łatwe, ale to ślepa uliczka. Jeszcze sobie tego nie uświadomili. Grupy o negatywnym nastawieniu dążą do ekspansji zewnętrznej, co jest równoznaczne z dominacją nad innymi.

#Czy prowadzący te badania obcy obserwują poczynania ludzi, o których wiedzą, że trafią do więzienia?#

Tak. Przedmiotem ich uwagi są nie tyle przyszli skazańcy, co jednostki zdolne do popełniania przestępstw, za które wędruje sięza kratki. Uwięzienie samo w sobie ma dla nich mniejsze znaczenie niż motywacja, jaka pchnęła do zbrodni. Tym się zajmują obcy.

#Czyli można powiedzieć, że mogą znaleźć obiekty godne swej uwagi zarówno w wiezieniu, jak i poza jego murami?#

Owszem. Tylko w więzieniu sytuacja ulega zmianie, gdyż mamy do czynienia z otoczeniem ściśle kontrolowanym.

#Chciałbym poznać zapatrywania tych grup na nasz system karny. Czy od razu domyślają się, czemu śluzy więzienie? Być może niektórzy obcy, bardziej od nas odlegli, nigdy nie zrozumieliby celu więzienia.#

Grupy humanoidalne od razu rozpoznają zakłady karne. Rasy wywodzące się z gwiazdozbioru Lutni zamieniały całe planety na więzienia. Idea kary i więzienia nie jest więc dla nich żadną nowością.

Jednak wśród pozostałych grup trafiają się takie, które nie zdają sobie nawet sprawy z istnienia pojęcia odosobnienia. Inne, które zajmują się badaniem więzień, uważają je za coś zagadkowego w odniesieniu do reszty społeczeństwa. Nie pojmują jego idei przymusowego odosobnienia. Trzeba wziąć poprawkę na to, że mówimy o obcych istotach, których rzeczywistość często dalece różni się od waszej. Pewne pojęcia, które wprowadziliście do swej rzeczywistości, jak przymusowe odosobnienie, są dla nich niezrozumiałe.

#Czy kiedykolwiek obcy wydają w tej sprawie swój sąd?#

To zależy od grupy. U tych niżej rozwiniętych dochodzi do osądzania. U wyżej rozwiniętych, nie. Niektórym wasza rzeczywistość jest tak odległa, że nie pojmują jej na tyle, by wydawać sądy.

#Jak odbierają to więźniowie? Jakie zachodzą w nich zmiany? Jakie pojęcie o swym doświadczeniu wyrobiliby sobie po przeczytaniu tego zapisu?#

Jasną wskazówką, szczególnie jeśli w grę wchodzą grupy mniej przyjazne czy rozwinięte, są powtarzające się nocne krwawienia oraz niewytłumaczalne poczucie penetracji psychicznej. Niektórzy więźniowie doznają nawet luk czasowych. Nasila się też mania prześladowcza, ponad zwykłą więzienną miarę. To tylko kilka przykładów.

#A w przypadku kontaktów pozytywnych?#

Za nimi przemawiałyby takie czynniki jak poszerzenie świadomości – częściowe rozładowanie gniewu wywołanego własnym położeniem. Może nawet przywrócenie pamięci snów, podczas których następowała wymiana informacji lub energii. Poczucie wewnętrznego spokoju. Nowo nabyte poczucie wzrastania oraz celu.

#A jak ma się sprawa z innymi zakładami odosobnienia, na przykład dla umysłowo chorych?#

Można by powiedzieć, że w placówkach tego rodzaju również dochodzi do kontaktów. Parametry wyjściowe, przy których następuje spotkanie, są zasadniczo takie same jak w przypadku więzień. Występuje niemal całkowita zbieżność ze środowiskiem więziennym z uwagi na podobny rodzaj energii separacyjnej, nawet jeśli jest to separacja od wewnątrz (w stanach ciężkiej depresji czy katatonii).

#Czy zakłady dla umysłowo chorych są postrzegane jako wyjątkowa sposobność do zbadania niezwykłych aspektów człowieczeństwa?#

Tak. Niektóre przeprowadzone w tych placówkach badania wcale nie są tak zaskakujące, ponieważ przebywający w nich ludzie często doznają zjawiska nakładania się rzeczywistości – wielowymiarowości, z którą nie potrafią sobie poradzić. Panuje przekonanie, że jednostki te są pionierami ludzkości, którzy uczą się funkcjonować w rzeczywistości wielowymiarowej – a sztuka ta wkrótce będzie potrzebna każdemu.

#Można więc przyjąć, ze Plejadian i innych humanoidalnych przybyszów bardziej interesuje ludzkie zachowanie niż neurohormony?#

Jak najbardziej.

#Z kolei Zeta Reticuli bardziej skupiają się na neurohormonach?#

Tak. Była już o tym mowa, że Zeta Reticuli celowo się zmienili, aby móc przebywać w rzeczywistości fizykalnej. Część danych, jakie zebrali, pochodzi z zakładów dla umysłowo chorych. W ten sposób przekonali się, że można istnieć w wielu wymiarach naraz i zachować postać fizyczną. Pomogło im to w opracowaniu sposobów na utrzymanie swej fizycznej postaci.

#Czy można przekazać więźniom, którym przypadły w udziale kontakty negatywne, jakieś pomocne wskazówki?#

Część z nich już przedstawiliśmy w tej książce. Trzeba przede wszystkim pamiętać, że ludzie przyciągają godnych siebie. Jeśli ktoś podczas pobytu w więzieniu doświadcza negatywnego kontaktu z pozaziemskimi istotami, nasza rada na uwolnienie się od tego brzmi: postaraj się wyzbyć lęku i świadomości ofiary, a wówczas negatywny kontakt się urwie. Wszystko sprowadza się więc do jaźni. Można zmienić charakter tego doświadczenia przez podjęcie jakichkolwiek działań prowadzących do odrzucenia tkwiącego w jaźni przeświadczenia, że jest się: czyjąś ofiarą.

#A co z więźniami, którzy nie są dostatecznie obeznani z pojęciami panowania nad sytuacją i bycia ofiarą sytuacji. Czy istnieją jakieś symboliczne wyobrażenia, które mogą im dopomóc?#

Owszem. Na przykład, otoczenie jaźni niebieskim światłem w aurze odniesie skutek, nawet jeśli ktoś nie umie wznieść się ponad poczucie bezradności. Wspominaliśmy już o tym w rozdziale pod tytułem “Zmienianie doświadczenia uprowadzenia". Każdy porwany musi w końcu uporać się z “zespołem ofiary".

Otarliśmy się tu zaledwie o czubek góry lodowej. Wpływy pozaziemskich istot sięgają wielu warstw społeczeństwa. Do tej pory pozostawały one w cieniu. Wkrótce nastąpi szereg objawień na temat doświadczeń kontaktu z obcymi istotami, pora więc przyjąć do wiadomości, że kontakt ten zachodzi na wszystkich szczeblach społeczeństwa. Nie można od niego uciec ani przed nim się zamknąć.

Informacji tych udzielono wam po to, abyście zrozumieli, jak wielki jest zasięg tego zjawiska. Choć poszczególne grupy mogą mieć własne indywidualne cele, w szerszym wymiarze chodzi im o jedno – przyczynienie się do ewolucji na waszej planecie. Do tego wszystko się sprowadza. Zacznijcie więc otwierać szafy i przeglądać ciemne zakamarki waszego społecznego życia, do których jeszcze nie zajrzeliście. Wiele rzeczy czeka na odkrycie.

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

strefamiszcza.htw.pl