161

Trochę ciekawostek – na weekend (czego to ludzie nie wymyślą ...

/ Spis
Treści /

ROZDZIAŁ XII: SZAMANIZM OBRZĘDOWY
Szamanizmu nie należy obciążać złożonymi rytuałami zajmującymi ogrom czasu.
Jest on naturalnym rodzajem magii i duchowości, i jako taki, powinien być w
miarę możliwości wolny od zbędnego ceremoniału.

Są jednak pewne użyteczne ćwiczenia i medytacje, których wykonanie pomoże ci
lepiej się dostroić do naturalnego otoczenia. Są też pewne szeroko stosowane
obrządki, które możesz włączyć do praktyki, choć nie jest to konieczne.

Szaman żyjący z dala od świata zachodniego mógł po prostu pójść do pobliskiej
pustyni, lasu czy gór, i tam wykonać swą pracę, wykorzystując naturę do inspiracji
i potrzebnego w tym celu duchowego zjednoczenia. Nie mogąc tak postąpić, musimy
skądinąd czerpać natchnienie i duchowo się zestrajać. Niestety, taka jest nasza
rzeczywistość i jedyną możliwością pozyskania tych wartości jest wykonanie odpowiedniego
obrządku.

Ćwiczenia
Pewnych zdolności szamańskich nie możemy zdobyć w sposób naturalny. Niektórzy
uzyskują zdolność “widzenia", dostrajania się do natury i świadomego śnienia,
według wskazówek. Większość z nas musi zdobywać te umiejętności drogą praktyki.

Aby wam w tym pomóc, wybrałam kilka ćwiczeń, które sama często stosuję. Nie
są one obowiązujące. Możesz sobie wybrać te, które ci odpowiadają i włączyć
je do swej praktyki. Sam zdecydujesz, czy będziesz je wykorzystywał, czy nie.

Proponuję jednak, byś każde z nich wypróbował – może się okazać, że tą drogą
lepiej poznasz swe uzdolnienia.

Świadome śnienie
Jak wyjaśniono w rozdziale o snach, świadome sny powinny same się pojawiać.
Jeśli tak nie jest, spróbuj wykonać następujące ćwiczenie:

Gdy wieczorem jesteś gotów do snu, połóż się na prawym boku (ważne jest, byś
nie przytłaczał energii serca).

Przed zaśnięciem wizualizuj siebie siedzącego na szczycie krętego ześlizgu.
Ześlizg jest wyrzeźbiony wewnątrz drzewa, widzisz pogmatwany, podobny do marmuru,
wzór struktury drzewnej. Powierzchnia ześlizgu ma wysoki połysk, jest ciepła,
gładka, jedwabista.

Powiedz sobie: “Witaj mój świecie snów" i zsuń się w dół ześlizgu. Obracasz
się wokoło i wokoło, w przelocie patrząc na zakrzywienia struktury drzewnej,
cały czas zsuwając się w dół, prędko, ale jednostajnie.

Może się zdarzyć, że z tej zjeżdżalni wypadniesz na świat oświetlony światłem
dziennym. Wylądujesz miękko i pozbierawszy się, zaczniesz się rozglądać w nowej
dla ciebie okolicy.

Ważne, byś nie sądził, że wykonując to ćwiczenie, trafiłeś do Innego Świata.
Jest to wejście do twego świata snów, który jest co prawda rodzajem “innego
świata", ale to nie jest ten, do którego wchodzisz w czasie szamańskiego
transu.

Natknąwszy się tam na ludzi, przeszkody i trudności, powinieneś w stosunku
do nich zastosować te same zasady, które obowiązują w szamańskim Innym Świecie.
Będąc zmęczonym, jest prawdopodobne, że uśniesz, mimo to powinieneś być nadal
w stanie kierować przebiegiem swego snu, gdyż umysł zajęty jest teraz pracą
w twoim Świecie Snów.

Staraj się docenić doniosłość tego rodzaju śnienia jako praktyki magicznej.
Można na tym poziomie wykonać pewne zadania, a czyniąc to prawidłowo, uzyskać
zadowalające wyniki. Niedostatkiem tej techniki jest, że bardzo łatwo o rozproszenie
lub mimowolne zaprzestanie świadomego śnienia, a wtedy twoje ukierunkowane działanie
natychmiast staje się chaotyczne i przestaje być skuteczne.

Przekaz bezpośredni (Channelling)
Pozyskiwanie informacji sposobem “duchowym" przeważnie dzielimy na kategorie,
a mianowicie: jasnowidzenie, mediumizm lub seanse spirytystyczne. Wiadomości
otrzymane drogą przekazu bezpośredniego (channellingu) mogą być jednak o wiele
bardziej istotne od uzyskanych tamtymi sposobami, które opierają się tylko na
wiedzy tych, których by tak rzec: “nie ma już wśród nas".

Potraktowany poważnie, przekaz bezpośredni może dostarczyć ci zadziwiających
odkryć i dać nowy wgląd w twą pracę. Skontaktuje cię również z istotami z Innego
Świata, które usilnie starają się pomagać ci w rozwoju, a których pomoc i ochrona
mogą być ci bardzo potrzebne, zwłaszcza gdy pracujesz nad swoją wewnętrzną przemianą.

Wykorzystując spokojną chwilę w czasie dnia, weź papier i pióro (możesz też
usiąść przy komputerze, jeśli tak ci będzie wygodniej). Posiedź chwilę w ciszy
i wsłuchaj się w słowa pojawiające się w świadomości. Może to być, jakby twój
wewnętrzny głos coś mówił do ciebie, a może też brzmieć jak głos kogoś dobrze
znanego albo też może to być głos zupełnie ci nieznany.

Głos ten może mieć całkiem zwyczajne brzmienie, cały czas otrzymujemy informacje
z zewnątrz i traktujemy je jako nasze własne pomysły. Nie znaczy to, że wszystkie
twoje myśli pochodzą ze źródeł zewnętrznych, ale zdarzają się chwile, gdy postępujesz
w sposób niezwyczajny, co ma daleko idący wpływ na przebieg twego życia. Są
to wydarzenia, którym można przypisać interwencję z zewnątrz.

Gdy już zacząłeś zwracać uwagę na ten wewnętrzny głos, będzie on starał się
dać ci więcej niż tylko dobre rady w ważnych chwilach życia. Zacznij spisywać,
co on ci mówi.

Z początku może ci się wydawać, że niewiele w tym sensu albo że wypowiedzi
są zwyczajne i nieciekawe. Jest tak, ponieważ musi minąć chwila, zanim ten głos
zdoła przez ciebie przeniknąć – i trzeba, abyś pojął, że to, co robisz nie jest
zwykłą stratą czasu.

Wtedy zaczniesz odbierać wiadomości. Mogą one dotyczyć drogi twego duchowego
rozwoju, określonych okoliczności życiowych utrudniających ci “stawanie się",
i tego, jak lepiej postępować w życiu codziennym. Zostaniesz też ostrzeżony
o zagrażającym ludzkości największym niebezpieczeństwie, które wkrótce nas dopadnie.

Jak się zdaje wszyscy mający bezpośredni kontakt otrzymują te informacje, które
nazywam “uniwersalnym posłaniem". Każdy, kto ma kontakt bezpośredni otrzymuje
je, niezależnie od tego, kim jest i do czego dąży, począwszy od ufologów do
spirytystów, czarowników i szamanów. Wniosek stąd taki: jeżeli chcemy zapobiec
zaniknięciu ludzkiego gatunku, musimy dokonać moralnej odnowy i zacząć żyć zgodnie
z naturą wszechświata.

Przekaz bezpośredni jest interesującym dowodem istnienia tego “czegoś",
co istnieje poza tym, czego doświadczamy na poziomie materialnym. Najważniejsze
są w nim dla nas informacje dotyczące przyszłości. Niekiedy będziesz informowany
o tym, co się wkrótce wydarzy lub właśnie się wydarza, ale o tym nie wiesz,
dopiero później się dowiesz, że się wydarzyło. Jeżeli tego doświadczysz, możesz
być nieco przestraszony, ale i podekscytowany.

U niektórych ten przekaz nie występuje. Jeśli jesteś jednym z nich, to zaprzestań
dalszych prób i nie rób z tego tragedii. Szaman może się zupełnie dobrze bez
tego obejść – nie jesteś zmuszony do korzystania z bezpośredniego przekazu.

Pamiętaj też, że nie wszyscy otrzymują te wiadomości sposobem “słyszenia".
Niektórzy miewają widzenia w sensie ścisłym tego słowa, inni potrafią “czuć"
napływające informacje. Wszystkie te sposoby są jednakowo dobre, dopóki ich
odbiorca jest uczciwy w stosunku do siebie i nie jest skłonny uważać za przekaz
tego, co się kłębi w jego świadomości. Daje się to odróżnić bez trudu, gdyż
jest to zwykłe chaotyczne “myślenie" nie mające żadnej wartości.

Widzenie energii
Niektórzy szamani mają zdolność postrzegania duchów żyjących w świecie zewnętrznym.
Widzą driady ukryte między gałęziami drzew, nimfy wodne, trolle i chochliki
w skałach i jaskiniach oraz elfy i fauny w lasach.

Szamani różnych krajów dostrzegają różne odpowiedniki tych istot i to, moim
zdaniem, jest przyczyną, że my ich na ogół nie dostrzegamy. Szaman należący
do jednej kultury zna inny zestaw tajemnych istot niż szaman innej kultury.
Dla nas ważne jest, że wszyscy szamani zgadzają się z tym, że takie istoty istnieją.

Nas jednak uczono, że jeśli nauka (czy to fizyka czy biologia) czegoś nie stwierdza,
to kwestia nie istnieje. Nasi szamańscy przodkowie, by się skręcali ze śmiechu
wobec naszej ignorancji. Wiedzą oni, że istoty duchowe istnieją – widzieli je,
rozmawiali z nimi, a niekiedy musieli z nimi walczyć. Fakt, że nie uznajemy
ich istnienia, wcale nie oznacza, że ich nie ma.

Głównym naszym zadaniem jako cyberszamanów dwudziestego pierwszego wieku, jest
wymazanie indoktrynacji, której byliśmy poddawani od dzieciństwa. Gdy będziemy
zdolni postrzegać energię w jej surowym stanie, łatwiej będzie nam zaakceptować
istnienie czegoś, co się nie mieści w granicach fizyki nauczanej w szkołach.

Energię możemy dostrzec, gdy będziemy jej wypatrywać. Tak się przyzwyczailiśmy
do ignorowania jej, że choć pełno jej wokół nas, nie zauważamy jej, mimo że
tkwi dosłownie przed naszym nosem.

W dniu słonecznym i bezchmurnym obserwuj skrawek błękitnego nieba. Jaskrawe
światło słoneczne ułatwia dostrzeżenie energii. Ustaw się tak, aby promienie
słońca nie raziły oczu. Najlepiej wyjdź w tym celu na dwór, choć możesz też
dokonać obserwacji przez szybę okienną.

Po chwili wpatrywania się, zauważysz przed oczami coś, jakby przejrzyste punkty,
kręcące się w kółko. Nie przypominają strzępków kurzu, które czasem można zobaczyć
– osiadających na gałce ocznej. Poruszają się niezależnie od kierunku patrzenia
i są w ciągłym ruchu.

Teraz skup się na tych wirujących pyłkach. Będziesz musiał początkowo trochę
zezować, rozogniskować wzrok tak, że zwykły obraz się rozmaże. Gdy zogniskujesz
uwagę na tych tańczących punktach, zwiększy się ich jasność. Mogą też zacząć
promieniować jak strzępki kurzu w promieniach słońca.

To jest naturalna energia. Teraz ją widzisz.

To doświadczenie uczy cię “widzieć". Jesteś całkowicie zogniskowany i
zespolony z naturalną energią. Znalazłszy się na tym poziomie postrzegania,
wkrótce się nauczysz dostrzegać inne istoty duchowe naturalnego świata, a jeśli
okażesz się poważny, życzliwy i będziesz “dobrym duchem", to możesz pozyskać
ich zaufanie i szacunek. Możliwe, że będą cię odwiedzać, a nawet wdawać się
z tobą w rozmowy.

Rzecz jasna, nie możesz pokazywać się innym ludziom z tak zdekoncentrowanym
spojrzeniem. Jest to doświadczenie mające na powrót nauczyć twój mózg postrzegać
to, co przedtem nauczony został wymazywać ze swej świadomości. Po kilkakrotnym
wykonaniu tego ćwiczenia nie będziesz musiał zaczynać od skorygowania wzroku.
Będziesz ciągle dostrzegał iskry energii wokół siebie. Ćwiczenie to powinieneś
powtarzać co tydzień lub dwa razy w tygodniu, przeznaczając na to kilka minut.

Jednoczenie się z naturą
Wykorzystaj poprzednie ćwiczenie do wprowadzenia się we właściwy stan umysłu
potrzebny do tego, by przechadzając się w otoczeniu naturalnym, uczyć się wyczuwania
energii natury i jej rytmu. Wybierz się za miasto i wyszukaj odpowiednie miejsce.
Osiągnąwszy ten stan, w którym potrafisz dostrzegać naturalną energię rozpocznij
wędrówkę.

Przejdź obok drzewa i zaobserwuj, jak się zmienia wokół ciebie atmosfera. Wchłaniaj
aurę ducha drzewa, prześlij drzewu uczucia radości i miłości, i zauważ, jak
ta aura się zmieni. Podejdź do pnia drzewa i obejmij je albo usiądź, opierając
się o nie plecami. Po paru minutach poczujesz, jak duch drzewa zauważa cię i
wita.

Idź nad strugę i usiądź na brzegu. Wsłuchaj się w szum wody toczącej się między
skałami, roślinami, gałęziami i opadłymi liśćmi. Poczuj zapach, doświadcz nastroju
tego miejsca, słuchaj śpiewu ptaków. Zamknij oczy i pozwól sobie zatracić się
w rytmie otaczającej cię przestrzeni.

Wybierz sobie miejsce żeby móc usiąść, nieważne gdzie, ale niech to będzie
w otoczeniu naturalnym i cichym. Nabierz energii, oddychając głęboko do brzucha,
przy wdechu nabieraj jej z ziemi, na której siedzisz, a przy wydechu niech emanują
z ciebie spokój, radość i zadowolenie.

Te wszystkie ćwiczenia pomogą ci poczuć się bardziej zjednoczonym z naturą,
a pomogą też naturze – spokojem, który odczuwasz, radując się nią. Nie musisz
się ograniczyć do trzech przeze mnie wskazanych ćwiczeń. Możesz pójść, gdzie
zechcesz i poznawać naturę nie w znaczeniu biologicznym, tylko duchowym. Wystarczy,
gdy raz wykonasz to ćwiczenie, byś zrozumiał, że naturalny świat jest źródłem
wszelkiej mocy szamańskiej, że jest cennym i energetyzującym źródłem.

Następny rozdział wprowadza w ćwiczenia o charakterze medytacyjnym, które jeszcze
bardziej wzmocnią twe szamańskie uzdolnienia.

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

strefamiszcza.htw.pl